در روايات اسلامي عنوان شده که شهر کوفه (در کشور عراق) مقرّ حکومت حضرت قائم (عج) خواهد بود. (همان مدرک، ص 94) همانگونه که مقرّ حکومت حضرت علي عليه السّلام بود. و امام قائم (عج) پس از ظهور از مکّه به مدينه آمده و در آنجا همراه با دهها هزار نفر از همراهان به سوي کوفه (که به عبارت ديگر، آن شامل نجف و عراق است)، رهسپار مي شوند.



حضرت مهدي (عج) در کوفه به گونه اي راهها و خيابانها و شهرها و مساجد را توسعه مي دهد که خانه هاي کوفه به رود کربلا متّصل مي شود و مساجد با شکوهي در پشت کوفه ساخته مي شود که هزار در دارد.



امام صادق عليه السّلام در باره کوفه فرمود: «کوفه باغي از باغهاي بهشت است، قبر نوح عليه السّلام و حضرت ابراهيم عليه السّلام و 370 پيامبر ديگر و 600 وصيّ و قبر سرور اوصيا حضرت اميرالمؤمنين علي عليه السّلام در کوفه است.» (هم اکنون نجف اشرف به کوفه متّصل شده است.) («ارشاد اهل القبله»، ص 20)



پيامبر اکرم صلّي الله عليه و آله فرموده اند: «عصاي موسي عليه السّلام و انگشتري سليمان عليه السّلام و محلّ اصلي جوشيدن آب در طوفان نوح و محلّ تجمّع پيامبران در مسجد کوفه بوده است.» («تهذيب» شيخ طوسي، ج 3، ص 352)



شهر کوفه و ساکنان آن بسيار مقدّس هستند. امام صادق عليه السّلام در باره مردم کوفه فرمود: «مؤمنين کوفه، حجّت مردم ساير بلاد هستند.»



و همچنين رسول گرامي اسلام منظور از «طور سينين» که در آيه 2 سوره تين آمده است را شهر کوفه عنوان کرده که خداوند اسن سرزمين را اختيار و امتياز بخشيده است. («ارشاد اهل القبله»، ص 29)



و همانگونه که امام علي عليه السّلام در خطبه 47 نهج البلاغه فرموده است، هر ستمگري که به شهر کوفه نظر سوئي داشته باشد، خدا او را گرفتار مي سازد و يا به قتل مي رساند.