يکي از شئون يک حکومت جهاني، و يا فراهم آوردن مقدّمات آن، استفاده از مراکز استراتژيکي و مهم از نظرات مختلف، به خصوص از نظر معنوي است. اين مراکز همچون پايگاه و هسته هاي اصلي هستند که مي توان از آنها به عنوان فراهم آوردن اسباب کار، استفاده کرد.



در روايات مربوط به حضرت مهدي (عج) سه مرکز مکّه، کوفه، و قم به خصوص اسم برده شده است. در مورد قم و فضيلت اين سرزمين مطالب بسياري گفته شده است.



امام صادق عليه السّلام در باره قم فرمود: «مردم قم ياور قائم (عج) و خواهان حقّ ما هستند.» آنگاه آن حضرت سر مبارک را به سوي آسمان بلند کرد و عرض نمود: «خدايا! اين مردم را از هر فتنه اي حفظ کن و از هر هلاکتي نجات بده.» («حضرت مهدي (عج)، فروغ ...»، ص 310)



همچنين آن حضرت عليه السّلام فرمود: «پيش از ظهور مهدي (عج) قم مرکز علم و دانش مي گردد و از آنجا به تمام شهرها در شرق و غرب، علم و دانش منتشر مي شود، و حجّت خداوند بر همه مردم تمام مي گردد و کسي نمي ماند که از اين سرزمين بهره مند نشده باشد». («سفينة البحار»، ج 2، ص 446)



«قم چندين نام دارد که از جمله نامهاي آن:



«مجمع انصار القائم (عج)» يعني محلّ تجمّع ياران امام زمان (عج).



«مأوي للفاطميين» يعني پناهگاه منسوبين به فاطمه زهرا سلام الله عليها است. (در اين باره ر.ک. به «بحار الانوار»، ج 60، ص 210 به بعد)



«قم» آشيانه اهل بيت و مرکز نشر اسلام است. اهميّت قم به اموري مانند وجود بارگاه ملکوتي حضرت معصومه (کريمه اهل بيت)، وجود حوزه علميه مقدّسه آن، که توسّط آن اسلام به جهان منتشر مي شود، و وجود مسجد مقدّس جمکران (مسجد صاحب الزّمان) مي باشد. («حضرت مهدي (عج) فروغ ...»، ص293 به بعد)