«غريم» از القاب خاصّه امام قائم (عج) است و در اخبار اطلاق آن بر حضرت شايع است. «غريم» هم به معني طلبکار و هم به معني اوّل است و اين لقب مثل «غلام» در تعبير آن حضرت از روي تقيّه بوده است.



هنگامي که شيعيان مي خواستند مالي نزد آن حضرت يا وکلايش بفرستد يا وصيّت کنند يا از ايشان مطالبه کنند به اين لقب مي خواندند و از آن حضرت غالب ارباب زرع و تجارت و حرفه و صناعت طلبکار بود.



علّامه مجلسي فرموده است: «ممکن است غريم به معني بدهکار باشد و نام بردن از آن حضرت به اين اسم از جهت تشبّه آن جناب به شخص مديون باشد که خود را از مردم به علّت قرضهاي خود مخفي مي کند، يا آنکه چون مردم آن حضرت را طلب مي کنند تا علوم و شرايع را از ايشان ياد بگيرند، آن جناب از آنان به جهت تقيّه مي گريزد. پس آن حضرت غريم مستتر است». («منتهي الامال»، باب 14، فصل اوّل.»)