در ميان همه ي آيين ها و کساني که در انتظار موعود (به معناي عام) به سر مي برند، نام شيعه چون قطعه اي فروزان که در آتش عشق به مهدي (عج) مي سوزد، نمايان است.



در حقيقت همين شيعيان هستند که بايد در اين امر بزرگ و خطير پيشگام شده و مقدمات ظهورش را فراهم سازند و امام صادق عليه السلام فرمودند: «هر يک از شما براي قيام قائم (عج)» - هر چند با تهيه يک تير – بايد آماده گردد». (همان مدرک، ص



366)



در روايات اسلامي به اين موضوع که شيعيان نقش مهمي در قيام قايم (عج) خواهند داشت، اشاره شده اشاره شده است:



«هنگامي که قايم قيام کند، خداوند شيعيان را از همه شهرها نزد او گرد مي آورد». («تفسيرالعياشي»، ج 1، ص 66)



هنگامي که قايم قيام کند، خداوند هر عيب و نقص را از شيعيان برطرف مي کند، و دلهاي آنان را چنان پاره هاي پولاد مي گرداند. قدرت هر مرد از آنان را، به اندازه قدرت چهل مرد قرار مي دهد. و آنگاه آنان حاکمان و فرمانروايان زمين و سران بزرگوار جهان خواهند بود). («بحارالانوار»، ج 52، ص 317)



اين بيانات همه مي توانند تاکيد بر اين امر باشد که، شيعه بايد همواره حضور اعتقادي و اجتماعي خويش را، و تشکيلات سياسي و نظامي – يعني در واقع، «حضور شيعي» خود را در صحنه تاريخ نگاه دارد، تا سرانجام به هنگام ظهور، در محل جريان اصلي و به حق خود قرار گيرد. («خورشيد مغرب»، ص 294)