در روايات اسلامي، مکرّر از شمشير امام قائم (عج) سخن به ميان آمده است. و اينکه مثلاً حتّي مانع زکات، اعدام مي شود.



اين به آن معني نيست که حکومت، زوري است بلکه اين شمشير به عنوان قصاص و مقابله به مثل با مخالفان و خائنان و زورگويان و توطئه گران است، همانگونه که در قرآن کريم آمده است:



«و آهن (شمشير و اسلحه ي عدالت) را فرستاديم که در آن نيروي شديد و منافعي براي مردم است». (حديد/25)



و يا در جاي ديگر مي فرمايد: «براي شما در قصاص، زندگي است اي انديشمندان». (بقره/179)



بنابر اين، اين شمشير براي امنيت و آسايش و صفاي مردم و قصاص و مقابله به مثل است که در تمام دنيا به عنوان يک اصل پذيرفته شده است. («حضرت مهدي (عج)، فروغ...»، ص 87)



روزگار حضرت مهدي (عج)، روزگار خوار ساختن زورداران است. ديگر روز موعظه و خواهش تمام مي شود. مهدي (عج) آنقدر بکشد که مردم بگويند: «اين مرد از آل محمّد صلي الله عليه و آله و سلّم نيست. اگر از آل محمّد صلي الله عليه و آله و سلّم بود، اين اندازه خون نمي ريخت».



اما او از آل محمّد صلي الله عليه و آله و سلّم است يعني آل حق، آل عدالت، آل عصمت و آل انسانيّت.



شمشير مهدي (عج)، «سيف الله» است، سيف الله المنتقم. شمشير مهدي (عج)، شمشير انتقام از همه ي جهانيان در طول تاريخ است. («خورشيد مغرب»، ص 37)