«سيّد مرتضي بن داعي حسني» (ياحسيني) مکنّي به ابوتراب و ملقّب به «صفي الدين» و «علم الهدي» (پرچم هدايت)، از علماي بزرگ شيعه در قرن 5و6 هجري قمري است. از آثار او مي توان «تبصرة العوام في معرفة مقالات الانام»، در شرح مذاهب مختلف به پارسي و «فصول تامّه» (به عربي) نام برد. («فرهنگ فارسي معين»، ج 6، ص 1192)



او از جمله افرادي است که مورد توجّه حضرت قائم (عج) بوده است. «علي بن فاضل مازندراني» پس از بازگشت از «جزيزه ي خضراء» نقل کرده که در آنجا فقط نام 5 تن از علماي شيعه مطرح بود:



«سيّد مرتضي» (علم الهدي)، «شيخ طوسي»، «محمّد بن يعقوب کليني»، «ابن بابويه»، «شيخ ابوالقاسم جعفر بن اسماعيل حلّي». («جزيره ي خضراء»، ص 181)