از جمله علائمي که در آستانه ي ظهور امام قائم (عج) رخ خواهد داد، خروج «سيّد حسني» با يارانش براي ياري آن حضرت است.



«سيّد حسني» جوان خوش صورتي است که از طرف ديلم (يکي از بلاد گيلان) و قزوين خروج مي کند و با صداي بلند فرياد مي زند که به فرياد قائم آل محمّد صلي الله عليه و آله وسلّم برسيد که از شما ياري طلبد و اين سيّد حسني ظاهراً از اولاد حضرت امام حسن مجتبي عليه السلام باشد. مردم او را اطلاعت مي کنند. خصوصاً مردان شجاع و قوي دل و مسلّح و مکمّل که بر اسبهاي اشهب سوار باشند (گنجهاي طالقان). او از مکان خود تا کوفه زمين را از لوث وجود ظالمين و کافران پاک مي کند. و چون با اصحاب خود وارد کوفه شود، به او خبر دهند که حضرت حجة الله مهدي آل محمّد صلي الله عليه و آله و سلّم ظهور نموده و از مدينه به کوفه تشريف آورده است.



پس «سيّد حسني»، با اصحاب خود خدمت آن حضرت مشرّف مي شوند و از آن حضرت مطالبه ي دلائل امامت و مواريث انبياء را مي نمايد. او مي داند که مهدي (عج) بر حق است، وليکن مقصودش اين است که حقيقت امام (عج) را بر مردم و اصحاب خود ظاهر نمايند.



پس آن حضرت دلائل را براي او ظاهر مي نمايد. وقتي «سيّد حسني» يقين به صدق امام پيدا مي کند، مي گويد: «الله اکبر! دستت را بده تا با تو بيعت کنم»، و با آن حضرت بيعت مي کند و به پيروي از او، سپاه او (جز زيديّه که چهارصد هزار نفرند) نيز بيعت مي کنند. («منتهي الآمال»، باب 14، فصل 7، علامت 6 - «بحارالانوار»، ج 52، ص 115)