«ابودِلْف، محمّد بن مظفّر کاتب»، از کساني است که ادّعاي نيابت نمود. او قبلاً کارش جمع آوري خمس اموال شيعيان بود، زيرا وي در ميان شيعيان کَرخ تربيت شده و شاگردي آنها را کرده بود، مردم کرخ هم خمس مال خود را مي پرداختند و هيچ يک از شيعيان در اين خصوص ترديد نداشت. امّا او بعد ها منحرف شد. («بحار الانوار»، ج 51، ص 379)



وي به «ابوبکر بغدادي» ايمان آورد و ابوبکر به هنگام مرگش به او وصيّت کرده و او را نائب خود دانست. بعد از فوت «علي بن محمّد سِيْمُري»، «ابودِلْف» ادّعاي نيابت و سفارت از سوي امام زمان (عج) کرد، با اين که از آن حضرت توقيعي صادر شده بود که ديگر بعد از «علي بن محمد سِيْمُري» نائب خاص نخواهد داشت.



او به هر مجلسي که سر مي زد مورد سرزنش و توهين قرار مي گرفت. شيعيان اندک مدّتي با وي آشنا شدند، سپس از او و همکاران وي دوري جستند. («آخرين اميد»، ص 130 - «جامع الرواة»، ج 2، ص 469)