يکي از تکاليف و آداب شيعيان در عصر غيبت، ناله کردن و ندبه نمودن و تأسّف خوردن به غيبت آن حضرت است، و از جمله دعاهاي ارزنده اي که در اين باره نقل شده، دعاي مبارک «ندبه» است.



اين دعا مشتمل بر عقائد حقّه و تأسف بر غيبت امام قائم (عج) است که به سند معتبر از امام صادق عليه السلام نقل گرديده و به خواندن آن در چهار عيد: جمعه، فطر، قربان و غدير توصيّه شده است.



دعاء ندبه به حق، يکي از دعاهاي جالب و پرمعني است، از نظر فصاحت بسيار فصيح و روان و از نظر محتوا، علمي، عقيدتي، انقلابي و سياسي و در عين حال بسيار پر احساس و عاطفي است و اگر درست به مفهوم آن توجّه شود مي تواند منبع الهام بخش براي مبارزات اجتماعي بر ضدّ ظلم بوده باشد.



شايسته است اين دعا را شيعيان به طور دسته جمعي در هر روز جمعه با کمال تضرّع و زاري و ناله و سوگواري و با نهايت حزن و اندوه بخوانند و اشک بريزند و بر غيبت آن يوسف زهرا (س) توجه نمايند. («آخرين اميد»، ص 402 و 405)



«علاّمه مجلسي»، اين دعا را در «بحارالانوار» نقل کرده است. «بحارالانوار»، ج 102 و ص 104)