«ابوالقاسم، حسين بن ابي بحر» را مورّخان و محدّثان گاهي «نوبختي» زماني «روحي»، گاهي «حسين بن روح بن بني نوبخت» و بعضاً «قمي» نوشته اند.



روايات چندي وجود دارد که «نوبختي» اهل قم بوده است، گويند در گفتگوي فارسي به لهجه ي اهالي آبه (از حومه قم) سليس و روان بود. («آخرين اميد»، ص 99)



وي سوّمين نائب خاص حضرت قائم (عج)، (از نوّاب اربعه) در دوران غيبت صغري بود. او از شيوخ مورد اعتماد «محمّد بن عثمان» (دوّمين نائب خاص) بود. زماني محمّد بن عثمان، بزرگان و مشايخ شيعه را گرد آورد و گفت:



«هر گاه براي من حادثه اي پيش آيد و مرگم فرا رسد وکالت (و نيابت از امام دوازدهم) با «ابوالقاسم بن روح» خواهد بود. من مأمور شدم که او را به جاي خود معرّفي کنم».



حسين بن روح در هجدهم ماه شعبان سال 326 هـ .ق در گذشت. قبر شريفش در بغداد در وسط بازار عطاران، در انتهاي کوچه اي است که در آنجا بقعه و صحن مختصري بنا کرده اند.