شيخ مفيد آيه اى از آيات خدا

مـرحـوم ((مـفـيـد )) بـراسـتـى آيـه اى از آيـات خـدا و نابغه اى از نوابغ روزگار و شخصيت كم نظيرى از شخصيتهاى كم نظير جهان هستى بود.

او بـزرگ بزرگان و سرور فقيهان بود كه ويژگيهاى برترى در وجود او گرد آمده و ريـاسـت عـامـه بـه او منتهى شده و همگان در دانش ، فقاهت ، برترى ، ورع ، پروايشگى ، پارسايى ، عدالت و بزرگمنشى او، اتفاق نظر داشتند.

بـر ايـن اساسى ، هيچ جاى شگفتى ندارد كه چنين انسان برجسته و والايى را توفيق يار گـردد كـه امـام عـصـر(ع ) نـامه هاى متعددى بر او بنگارد و او به اين افتخار عظيم مفتخر شـود كـه بويژه در سالهاى آخر زندگيش هر سال نامه اى از آن كعبه مقصود و قبله موعود دريافت دارد.

درسـت اسـت كـه در كـتـابـهـاى حـديـثى و رجالى تنها به دو نامه از آن گرامى به مرحوم ((مـفـيـد)) مـى رسـيم ، اما از محتواى نامه دوم چنين دريافت مى گردد كه حضرت مهدى (ع ) بـيـش از دو نامه به سوى او فرستاده است كه بزودى شما خواننده گرامى ، اين نكته را خواهى ديد.

و روشـن اسـت كـه هـر كـدام از اين نامه ها، نشان افتخار و مباهات بر سينه آن فقيه و عالم گـرانـقـدر و پـراخـلاص مـى نـهـد و تـاج عـزت و كـرامت و شرافت بر سرش مى گذارد، راستى كه خداوند رحمت خويش را به هر كس كه خواست ، اختصاص مى دهد.