بزرگترين مسجد در سراسر جهان

برگرفته از آثار آية الله سيد محمد كاظم قزويني

مـسـجـدهـا در سراسر گيتى بسيارند و از نظر مساحت و ساختمان با هم متفاوتند و در بيشتر آنها، روزهاى جمعه و ايام هفته ، نماز جمعه و جماعت برپا مى گردد.

مذاهب چهارگانه اهل سنت ، نماز جماعت و اقتداى به هر فردى ، خواه نيكوكار و عدالت پيشه بـاشـد يـا بـدكـار و فـاجـر، جـايـز مـى دانـنـد امـا مـذهـب شـيـعـه كـه مـذهـب اهـل بـيـت پـيـامـبـر صـلى اللّه عـليـه و آله اسـت در امـام جـمـاعـت ، عـدالت را كـه بـه مفهوم ((پـرواپـيـشـگـى و انـجام واجبات و ترك محرمات دينى )) است ، شرط مى داند و بر اين اسـاس اسـت كـه سـيـره شـيـعـيـان بـر اين بوده است كه نمازهاى خويش را به دانشوران ، مجتهدين ، فضلا و مراجع تقليد، اقتدا مى كنند و با هر كس نماز جماعت نمى خوانند.

روشـن اسـت كـه امـام جماعت به هر ميزان از نظر دانش ، عدالت و تقوا برجسته تر باشد، درجـه مـقـبوليت نماز او در پيشگاه خدا بيشتر و به بارگاه حق نزديكتر مى باشد و نماز با چنين انسانى ، پاداش و ثواب بيشتر و پرشكوهترى دارد.

بـه هـمـيـن جـهـت ، نـمـاز بـه امـامـت پـيـشـواى مـعـصـوم كـه بـراسـتـى مـجـمـع تـمـامـى فـضـايل و كمالات و مظهر همه ارزشها و والاييهاست از نظر پاداش ، وصف ناپذير است و هـيـچ تـرديدى نيست كه نماز با اقتداى به او نماز ديگرى است . اما متاءسفانه امت اسلامى از هـنـگـام رحلت پيشواى بزرگ توحيد، پيامبر گرامى صلى الله عليه و آله تاكنون از اين پاداش ‍ بزرگ عبادى و ثواب وصف ناپذير و اثرات شكوهمند آن محروم گشته است .

آرى ! زمان اميرمؤ منان عليه السلام گروهى از مسلمانان آگاه از اين نعمت بزرگ بهره ور شـده و بـه پـاداش نـمـاز بـا پـيـشـواى مـعـصـوم بـه مـدت چـنـديـن سـال كـامـيـاب گـشـتـنـد و حضرت مجتبى عليه السلام نيز امكان يافت مدتى اين فريضه بزرگ اسلامى را به جماعت و امامت خويش بپا دارد و مردم به بركت امامت او و نمازش مفتخر گردند.

اما! دريغ كه دوران كوتاهى بود و آنگاه اين باب رحمت و بركت بسته شد و امامت نمازهاى جـمـعه و جماعت بدست مدعيان خلافت و امراى دست نشانده استبداد و ارتجاع افتاد، مسجدها در انـحـصـار آنـان قـرار گـرفت و زشت كارانى بسان فرزند آن زن جگرخواره ، پسرش آن عـنـصـر بـدمـسـت و تـبـهـكـار و آلوده دامـن ، ((وليـد بـن عـقـبـه )) امـيـر پـليـدى كـه در حـال مـسـتـى ، نـماز صبح را به جماعت ، چهار ركعت خواند و از شدت مستى و زياده روى در مـيـخـوارگـى بـه مـحـراب خـويـش اسـتـفـراغ كـرد و در حـال نـمـاز ياوه سرايى نمود... و بسيارى ديگر از همين قماش عناصر پليد و فريبكارى كه هم پستها و امكانات و قدرت ملى را به انحصار خويش درآوردند و هم دين ، آيين ، مسجد، محراب و معبدها را در خدمت جنايات خويش خواستند.

آرى ! هـيـچـيـك از امـامان معصوم از حضرت سجاد عليه السلام گرفته تا حضرت امام حسن عـسـكـرى عـليه السلام نتوانستند نماز جماعت بخوانند، حتى حضرت رضا عليه السلام از سوى استبداد حاكم ، اجازه و امكان آن را نيافت كه نماز را براى يك مرتبه هم كه شده است ، اقامه نمايد با اينكه به اصطلاح و لايتعهد بود و به نام گراميش ، سكه زده بودند.

امـا پـس از ظـهـور حـضرت مهدى عليه السلام و استقرار در كوفه ، همه دلهاى تشنه حق و عـدالت و ايـمـان و تقوا بدانجا توجه مى يابد، بيشتر شيعيان در سراسر كره زمين چشم بدانجا مى دوزند و مى كوشند كه بدانجا هجرت كنند.

و در بـحـثـهاى گذشته در روايت خوانديم كه كوفه از هر سو گسترش خواهد يافت و با ايـنـكـه فـاصـله آن بـا كـربـلا بـيـش از 60 كـيـلومـتـر اسـت ، بـدان شـهـر متصل خواهد گشت .

امـام مـهـدى عـليـه السلام در مسجد جامعه كوفه ، نماز جمعه را برپا خواهد ساخت و طبيعى اسـت كـه مـسـجـد مـملو از نمازگزاران خواهد گشت چرا كه با وجود گستردگى مسجد در آن روزگـار، بـاز هم گنجايش انبوه ، انبوه توده هاى نمازگزارانى را كه براى اقتداى به آن حضرت مى شتابند، نخواهد داشت .

و سـبـب اين ازدحام جمعيت آن است كه تمامى مردم از هر قشر و طبقه اى بدون استثناء، براى اقتداى به امام عليه السلام از خود اشتياق وصف ناپذيرى نشان مى دهند و جز كسانى كه زمـيـنـگـيـرنـد و تـوان حـركت ندارند، كسى از نماز به امامت حضرت بقية الله تخلف نمى ورزد.

اينك نمونه اى از روايات را در اين مورد مى آوريم :

1ـ امام باقر عليه السلام در روايتى طولانى در اين مورد مى فرمايد:

((... حضرت مهدى عليه السلام وارد كوفه مى گردد، سه پرچم براى او در اهتزاز است كـه بـراى او آرام مـى گـردند، در آنجا وارد مسجد مى گردد و براى توده هاى گرد آمده و مـشـتـاق ، خـطـبه مى خواند و مردم در چنان شور و حالى هستند كه سخنان آن حضرت در ميان گريه هاى آنان شنيده نمى شود.

در جـمعه دوم ، مردم مى گويند كه : ((هان : اى فرزند گرامى پيامبر! نماز به امامت شما بـا نـمـاز بـه امـامـت پـيـامـبـر صلى الله عليه و آله برابرى مى كند و مسجد پاسخگوى سيل شيفتگان به نماز و نيايش و سخنرانى شما نيست .))

امـام عليه السلام پاسخ مى دهد كه : ((مسجدى براى شما خواهم ساخت كه گنجايش جمعيت شما را داشته باشد.))

آنـگـاه بـه سـوى نجف خارج مى گردد و نقشه مسجد شكوهبار و بى نظيرى را مى كشد كه 1000 درب دارد و پاسخگوى همه مازگزاران ... .))(634)

نظير همين روايت از امام صادق عليه السلام نيز آمده است .(635)

البـتـه روشـن اسـت كه نسبت دادن كشيدن نقشه مسجد به آن حضرت ، بدين معناست كه به دستور او اين برنامه انجام مى شود نه اينكه خود مباشر كار باشد.

بـه هـر حـال آنـچـه از ايـن روايت دريافت مى گردد اين است كه آن حضرت خود به دشت و صـحـرا، گـام مـى گـذارد و دسـتـور نـقـشـه و بـنـيـاد و تكميل مسجدى را مى دهد كه در تاريخ بشر بى نظير است و 1000 درب دارد.

اگـر سـاخـتـمـان مـسجد را بدين صورت تصور كنيم كه از هر سو 250 درب دارد، طبيعى اسـت كـه دربـهـا هـر كدام براى ورود و خروج انبوه انسانها گسترده است و در اين صورت كمتر از سه متر نمى تواند باشد، با اين حساب تنها عرض ‍ دربها، از هر سو، به 750 مـتر مى رسد، طبيعى است كه فاصله ميان هر دربى با درب ديگر نيز بايد ديوار شود و آن هم كمتر از ده متر نمى تواند باشد.

در اينصورت است كه طول ديوارها در ميان دربها از هر سو به 2500 متر مى رسد و اگر 750 مـتـر، طـول دربـهـاى را از هـر سـو بـدان بـيـافـزايـيـم طـول هـر سـمت مسجد 3250 متر مى گردد و اگر براى بدست آوردن مساحت مسجد اين عدد را در خـود آن ، ضـرب كـنـيـم ، رقـمـى چـون 10561500 مـتـر مـربـع حاصل ضرب و مساحت مسجد است .

طـبـيـعـى اسـت كـه نـزديـك چنين شكوهمند و براى سيل نمازگزاران آن ، بايد وضوخانه و مـراكـز نـظـافـت و بـهداشت نيز ساخت . اينجاست كه بزرگترين مسجد در جهان ساخته مى شـود و در كـنـارش هـمـه امـكـانـات و تـاءسـيـسـات لازم بـراى پـاسـخـگـويـى بـه ايـن سيل جمعيت نمازگزار، آماده مى گردد.

و اين يكى از دستاوردهاى بزرگ و يكى از طرحهاى عمرانى و فرهنگى و مذهبى آن گرامى است كه در عصر درخشان حكومتش در كنار ديگر طرحها و برنامه پياده مى شود.