او در كتاب ((الحاوى للفتاوى )) مى گويد: ((ابن جرير در تفسير خود به نقل از سدى درباره اين آيه : ((و من اظلم ممن منع مساجد الله ان يذكر فيها اسمه وسعى فى جرابها)) آورده است كه : آنان روميان هستند كه در خراب كردن بيت المقدس از بخت النصر پشتيبانى كردند و درباره اين آيه : ((اولئك ما كان لهم اءن يدخلوها الا خائفين )) گفت : در روى زمين در آن روز رومى اى نيست كه داخل آن شود مگر آنكه بيمناك است از اينكه گردنش را بزنند و يا اينكه از پرداخت جزيه هراسان است . و در مورد اين آيه : ((لهم فى الدنيا خزى )) گفت اما خوارى و ذلت در اين جهان اين است كه وقتى مهدى (ع ) قيام نمايد و قسطنطنيه آزاد گردد آنها را از دم شمشير بگذراند و اين است خوارى و ذلت )) (481)

و در حاشيه بر اين روايت ((لا مهدى الا عيسى بن مريم )) مى گويد: قرطبى در تذكره گفته است : سند اين روايت ضعيف است در حاليكه احاديث نبوى در صراحت داشتن درباره خروج مهدى و اين كه او از عترت و خاندان پيامبر(ص ) و از فرزندان فاطمه مى باشد ثابت بوده و از اين روايت صحيح تر است بنابراين حكم كردن به آن باطل است .

ابوالحسن محمد بن حسين بن ابراهيم بن عاصم سحرى مى گويد: اخبار درباره آمدن مهدى متواتر است و از جهت كثرت راويان آن از پيامبر(ص ) در حد استفاضه است كه بيان مى دارد مهدى از اهل بيت است و هفت سال حكمرانى خواهد نمود و زمين را پر از عدل و داد مى كند و عيسى همزمان با او خروج نموده و در كشتن دجال در دروازه لد در سرزمين فلسطين وى را يارى مى كند و او بر اين امت ، امامت مى كند و عيسى پشت سر او در تمام مدت فرمانروائى وى نماز مى گزارد)) (482)