تنبيه : آنچه از اين بيان و بيانى كه در كيفيّت يازدهم ذكر شد واضح مى شود كه : نصرتى كه از شهداى كربلا ــ كه افضل و اشرف انصار الله براى حضرت سيدالشهدا (عليه السلام)بودند ــ ظاهر گرديد ، نصرت و يارى بودن آن در حقّ حضرت قائم (عليه السلام)بر دو وجه است:



وجه اوّل: چنانكه قبلا بيان كرديم چون امر شهادت حضرت ابى عبدالله (عليه السلام)وسيله ظهور امر و دين الهى در همه شهرها و عصرها گرديد ، و نيز موجب ظهور امر شريعت نبوى و ظهور امر هر يك از ائمّه اطهار (عليهم السلام) تاكنون بوده ، و وسيله ظهور امر حضرت صاحب الأمر (عليه السلام) نيز مى باشد ، پس آنانكه آنحضرت را در امر شهادت يارى نموده اند در واقع جميع اين اُمور يارى كرده اند ، و از ياران و انصار همه ــ يعنى انصار الله و انصار دينه و انصار رسوله و انصار اوليائه و انصار خلفائه (عليهم السلام) و همچنين انصار قائم (عليه السلام) ــ محسوبند.



وجه دوّم : همچنانكه در كيفيت يازدهم گفتيم: فرجِ كلّى كه وعده داده شده به ظهور موفور السرور حضرت قائم (عليه السلام) مقدّر بود كه قبل از واقعه كربلا و شهادت حضرت سيّدالشهدا (عليه السلام) واقع شود ، پس اگر همه مردم در آن وقت در يارى ايشان حاضر شده بودند ، اين فرج كلّى واقع مى شد ، و آن همه ابتلائات به ائمّه اطهار و اولياء اخيار (عليهم السلام)واقع نشده بود ، و نيزاين غيبت طولانى براى حضرت بقية الله(عليه السلام)روى نداده بود.



پس در اين حال همه مردم در آن عهد و زمان از انصار الله و انصار اولياء او در باب وقوع اين فرج بودند ، پس آن عدّه از شهدائى كه در مورد اين فرج يارى كردند ، براى همين امر از انصار الهى و انصار هريك از ائمّه طاهرين (عليهم السلام)شدند ، و لو آنكه بواسطه اعراض سايرمردم از نصرت و يارى آنحضرت (عليه السلام)آن فرج وقوع نيافت ، پس آنها از انصار اولياء الهى شدند هم در امر فرج كلّى آنها ، و هم در فرجهاى الهى در حال و در زمان ابتلاء آنان ، كه آن فرجها بوسيله امر شهادت حضرت سيدالشهداء (عليه السلام) ــ بر وجهى كه ذكر شد ــ فراهم شده و مى شود.