و آن امكنه شريفه بسيارند ، كه بر وجه اجمال بيان مى كنيم :



از جمله مواقف كريمه و مشاهد مشرفه حرم الهى و روضه نبويّه(صلى الله عليه وآله)و روضه هاى مطهره هريك از ائمّه اطهار(عليهم السلام) مى باشد ، كه هر در كدام دعا و عبادتى انجام شود چندين برابر فضل و شرافت نسبت به سائر مكانها دارد ، و اين مدخليّت تامّ و كامل در اخبار بسيارى تصريح شده است .



و بعد از اينها حرمهاى عامّه علماء و صلحا ، خصوصاً فرزندان و ذرارى ائمّه (عليهم السلام)است ، كه در بعضى از اخبار تصريح شده است كه :



« مزار آنها در آثار در حكم مزار ائمّه اطهار (عليهم السلام)است ».



و بعد از آن قبور مؤمنين خصوصاً قبر والدين است ، و بعد از آن مجالس و محافل علما اخيار و صلحاء ابرار ، بلكه عامّه مؤمنين است ، خصوصاً مجالس خاصّه آنها چون مجلس ذكر و مجلس توبه و مجلس علم ومجلس فضائل و مراثى اهلبيت اطهار(عليهم السلام) كه در باب هريك از اين مكانها در اخبار بسيارى به فضل و شرافت آنها بيان شده ، و همچنين به تأثير داشتن آنها در استجابت دعا ، و سرعت در ظاهر شدن آثار آن به چندين برابر آنچه در ساير مكانها مى باشد تصريح شده است .



پس هر بنده مؤمنى كه حقيقتاً در دعا براى فرج ــ بواسطه معرفت به فضل آن ــ اهتمام دارد لازم و مهم است در صورت امكان برخى از اين امكنه شريفه را بخصوصه اختيار نمايد ، و هرگاه به آنجا مشرف شد ، بودن در آن را غنيمت شمرده و براى فرج مولاى خود صلوات الله عليه دعا كند .



ولكن در ميان مواقف و مشاهد شريفه ، پر فضليت ترين آنها ــ خصوصاً از جهت تأثير دعا ــ حرم انور حضرت ابى عبدالله الحسين (عليه السلام) مى باشد ، و اين نه از جهت افضليّت آنحضرت (عليه السلام) است ، حتّى از حضرت رسول (صلى الله عليه وآله) و حضرت اميرالمؤمنين (عليه السلام) ، بلكه بواسطه خصوصيتى است كه در كيفيّت دوازدهم ذكر خواهد شد ان شاء الله تعالى.



و اجمال آن چنين است كه : چون امر شهادت آنحضرت (عليه السلام) با آن شدائد و مصائب جليله و عظيمه آن سبب و وسيله استحكام و بقاء امر توحيد و رسالت و ولايت جميع ائمّه اطهار (عليهم السلام)، و ظهور آثار آنها گرديد ، پس فضائل جميع آنها در وسائل آنحضرت (عليه السلام) جمع شده ، و لهذا حرم ايشان بمنزله حرم همه ائمه ، و بودن در آن بمنزله بودن در حرم همه ائمه است ، و زيارت و تعزيت ايشان به منزله تعزيت و زيارت همه ائمّه (عليهم السلام) است ، خصوصاً با ملاحظه حديث تفاخر كعبه و كربلا ، رفعت و جلالت مشهد مبارك ايشان ظاهر مى شود .



وَ مِنْ حَديثِ كَربلا وَ الْكَعْبَة ***لِكَربَلا بان عُلُوُّ الرُتْبَة( [28] )



و امّا بهترين مكان در ميان سائر امكنه شريفه ــ كه ذكر شد ــ هر مقام و مكانى است كه در آن اقامه عزاى آنحضرت(عليه السلام) شود ، يا زيارت آنحضرت (عليه السلام)خوانده شود ، بواسطه آنكه به مقتضاى بعضى از روايات از هر مكانى كه زيارت ايشان شود ــ خصوصاً زيارت عاشورا ــ بعضى از آن فضائل جليله شريفه ايكه در حرم انور آنحضرت حاصل مى شود عطا مى شود ، و در مكان زيارت ــ خصوصاً از براى خود زائر ــ بعضى از بركات آن مشهد مبارك ظاهرمى شود .



و نيز در حديث است كه : « آنحضرت در عرش الهى به سه مقام نظر رحمت دارد و در حقّ آن دعا مى فرمايد .



اوّل : به مرقد شهدائيكه با ايشان بودند .



دوّم : به حال زوّار شان .



سوّم : به مقام اهل تعزيتشان .( [29] )



پس هر گاه براى كسى حضور در هر يك از امكنه شريفه اتفاق افتد در حالتى كه مقرون شود با عزادارى يا زيارت آنحضرت (عليه السلام)ــ از خود او يا غير او ــ خصوصاً مقارن شود با بعض اوقات شريفه ، و نيز آن احوال مزبوره كه تعلّق به حال داعى دارد ، پس واضح است كه تأثير دعا و طلب نمودن فرج حضرت صاحب الامر (عليه السلام)در چنين حالى ، با چنين خصوصياتى ، زيادتى فضل و شرف آن به چندين برابر و غايت كمال خواهد رسيد ، و هر بنده مؤمن كه موفّق به درك آن شود پس اين فضلى خواهد بود كه مثل و مشابهى ندارد ،(وَ ذلِكَ فَضْلُ الله يُؤتيهِ مَنْ يَشاءُ وَ الله ذُو الْفَضْلِ الْعَظيمِ وَ في ذلِكَ فَلْيَتَنافَسِ الْمُتَنافِسُونَ).( [30] )