نوح شيخ الانبيا است : از امام صادق (ع) و امام هادي (ع) روايت است كه حضرت نوح (ع) دو هزار و پانصد سال عمر كرد .



وحضرت قائم (ع) شيخ ا لاوصيا است ، ( بنا به روايت كافي ) , در نيمه شعبان سال دويست و پنجاه و پهج هجري متولد شد [1] .



پس عمر آن حضرت تاكنون ـ روز يكشنبه دهم ذي القعده الحرام سال هزار و سيصد و سي و يك هجري ـ هزار و هشتاد و پنج روز مي شود.



و از امام زين العابدين (ع) روايت است كه فرمود : در قائم روشي از آدم و از نوح هست و آن طول عمر مي باشد [2] .



تمام اين خبر گذشت .



نوح (ع) زمين را با سخن خود از كافرين پاك كرد و گفت : پروردگارا بر روي زمين ديار البشري از كافران بر جاي مگذار [3] .



قائم عجل الله فرجه بيز زمين را با شمشير از لوث وجود كافرين پاك مي گرداند تا جايي كه هيچ اثري از آنها باقي نماند ـ چنانكه گذشتـ.



نوح (ع) نهصد و پنجاه سال صبر كرد , چنانكه خداوند مي فرمايد : ( فلبث فيهم الف سنه الا خمسين عاما فاخذهم الطوفان و هم ظالمون ) ؛ پس در ميان آنان هزار سال منهاي پنجاه سال به سر برد , آنگاه طوفان آنان را فرو گرفت , در حالي كه ايشان ستمكار بودند .



قائم عجل الله فرجه نيز از اول امامتش تا كنون صبر كرده ، و نمي دانم تا كي صبر خواهد كرد . هر كه از نوح ‘ تخلف جست هلاك شد .



هر كه از قائم عجل الله فرجه تخلف جويد نيز هلاك مي شود ـ چنانكه در حديث آمده ـ [4]



فرج نوح (ع) و اصحابش را خداوند آنقدر به تاخير انداخت تا اينكه بيشتر معتقدين به آن حضرت از او برگشتند .



فرج قائم عجل الله فرجه را نيز خداوند آنقدر به تاخير مي اتندازد كه بيشتر معتقدين به آن حضرت از او بر ميگردند ـ چنانكه در حديثي از امام عسكري (ع) آمده است . [5]



ادريس (ع) به ظهور نوح (ع) بشارت داد ، و به ظهور قائم عجل الله فرجه ، خداوند تعالي فرشتگان را بشارت داد و پيغمبر و امامان (ع) بلكه پيغمبران گذشته ظهورش را بشارت دادند ـ كه اگر بخواهيم آنها را ذكر كنيم كتاب طولاني مي شود ـ .



نداهاي نوح (ع) به شرق و غرب عالم مي رسيد ، و اين يكي از معجزات آن حضرت بود ـ چنانكه در كتاب زبده التصانيف آمده ـ .



قائم (ع) نيز هنگام ظهور ، بين ركن و مقام مي ايستد و فريادي بر مي آورد و مي گويد : اي نقبا وسرداران من واي خواص من ، و اي كساني كه خداوند پيش از ظهور ، آنان را بر روي زمين براي ياري من ذخيره كرده ، با خواست و رغبت به سوي من آييد . پس صداي آن حضرت (ع) به آنها مي رسد در حالي كه در محرابها و بر فرشها و رختخوابهايشان باشند ، و با يك فرياد ، همه صداي او را مي شنوند و هر يك از آنها به گوشش مي رسد ، و به سوي آن صدا اجابت مي كنند ، و يك چشم بر هم زدن نمي گذرد كه همگي آنها بين ركن و مقام قرار مي گيرند .



چنانكه در حديث مفضل از امام صادق (ع) آمده است . [6]