زنده شدن گروهي هنگام ظهور حضرت مهدي ( (ع) )
( زنده شدن گروهي هنگام ظهور حضرت مهدي ( عليه السلام ) )
در روايات بسياري از اهلبيت عصمت و طهارت وارد شده كه: گروهي از دشمنان اهلبيت ( عليهم السلام ) : كه در دشمني حدّ و مرزي نشناخته اند به هنگام ظهور حضرت مهدي ( عليه السلام ) زنده مي شوند،
و گروهي از دوستان اهلبيت كه در راه دوستي اهلبيت مشكلات فراواني را تحمّل كرده اند زنده مي شوند، تا اين گروه از آن گروه انتقام بگيرند ودلهايشان خنك شود آنگاه هر گروهي به سزاي اعمال خود مي رسد.
( - تأويل الآيات: 401 / نورالثّقلين: ج 4، ص 101 . )
مرحوم طبرسي در تفسير پر ارج «مجمع البيان» مي فرمايد: «روايات بسيار فراواني از امامان اهلبيت ( عليهم السلام ) : رسيده است كه خداي تبارك و تعالي به هنگام ظهور حضرت مهدي ( عليه السلام ) گروهي از دوستان و شيعيان آن حضرت را كه پيش از قيام آن حضرت از دنيا رفته اند باز مي گرداند تا به ثواب ياري آن حضرت برسند و با ديدن آن روزگار ميمون مسرور شوند.
و گروهي از دشمنان او را نيز باز مي گرداند تا به دست شيعيان از آنها انتقام گرفته شود و با ديدن شكوه و عظمت آن حضرت خوار و زبون شوند».
( - مجمع البيان: ج 7، ص 234. )
( دنيا پس از چموشي به ما روي مي آورد )
«وَ نُريدُ اَنْ نَمُنَّ عَلَي الَّذينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْاَرْضِ...»
«و ما اراده كرده ايم بر آنانكه در روي زمين به ضعف كشيده شده اند منّت نهاده، آنانرا پيشوايان و وارثان زمين قرار دهيم»
( - سوره قصص: آيه 5 . )
«خداوند متعال پيامبرش را آگاه ساخت كه چه مصيبتهائي از قتل و غيره به امام حسين و اهلبيت او خواهد رسيد، و در مقابل، امامت در نسل او خواهد بود.
خدايش به او خبر داد كه امام حسين ( عليه السلام ) كشته مي شود ولي بعداً به اين دنيا باز مي گردد و بر اريكه سلطنت مي نشيند ودشمنانش را نابود مي كند و بر سراسر جهان فرومان روائي مي كند ...
اين است معني قول خداوند «و نريد ان نمن علي الذين....»
( - بحارالانوار: ج 53، ص 102 / تفسير قمي: ج 2، ص 296 . )
مفضّل مي گويد: از امام صادق ( عليه السلام ) شنيدم كه فرمود:
«روزي رسول اكرم ( صلي الله عليه وآله وسلم ) به علي و حسن و حسين ( عليهم السلام ) : نگاه كرد و گريه نمود و آنگاه فرمود:
شما كساني هستيد كه بعد از من به ضعف كشيده مي شويد».
مفضّل مي گويد: گفتم: اي فرزند رسول خدا! معناي اين جمله چيست؟
فرمود: معناي آن اينست كه شما بعد از من پيشوا و وارث هستيد كه خداي تبارك و تعالي مي فرمايد: «وَ نُريدُ اَنْ نَمُنَّ...».
( - سوره قصص: آيه 5 . )
( - معاني الاخبار: ص 79 . )
ابوالصّلاح كناني مي گويد:
كساني است كه خداي تبارك و تعالي در حقّش فرموده است: «وَنُريدُ اَنْ نَمُنَّ...».
( - ارشاد: ج 2، ص 180 / تفسير برهان: ج 3، ص 218 / مجمع البيان: ج 7، ص 239. )
اميرمؤمنان در يكي از كلمات قصار خود مي فرمايد:
«لتعطفنّ الدنيا علينا بعد شماسها عطف الضّروس علي ولدها».
يعني: «دنيا پس از چموشي به ما روي مي آورد آنچنانكه شتر بدخو به بچّه اش روي مي آورد». سپس اين آيه را تلاوت فرمود: «وَنُريدُ اَنْ نَمُنَّ...».
( - نهج البلاغه كلمات قصار: رقم 209 / شرح نهج البلاغه: ج 19، ص 29 . )
( بازگشت رسول خدا ( صلي الله عليه وآله وسلم ) به دنيا )
«اِنَّ الَّذي فَرَضَ عَلَيكَ الْقُرْآنَ لَرادُّكَ اِلي مَعادٍ....».
«آن كس كه قرآن را بر تو فرض كرد، تو را به جايگاهت [= زادگاهت ] باز مي گرداند...».
( - سوره قصص: آيه 85 . )
امام صادق ( عليه السلام ) در تفسير اين آيه فرمود:
«پيامبر اكرم ( صلي الله عليه وآله وسلم ) به سوي شما باز مي گردد».
( - بحارالانوار: ج 53، ص 46 / تفسير برهان: ج 3، ص 239. )
امام سجّاد ( عليه السلام ) نيز در تفسير اين آيه فرمود:
«پيامبرتان به سوي شما بر مي گردد».
( - بحارالانوار: ج 53، ص 56. )
ابوخالد كابلي از امام زين العابدين ( عليه السلام ) روايت مي كند كه در تفسير اين آيه فرمود: «رسول اكرم ( صلي الله عليه وآله وسلم ) ، اميرمؤمنان ( عليه السلام ) وامامان ( عليهم السلام ) : به سوي شما باز مي گردند».
در محضر امام باقر ( عليه السلام ) از جابر بن عبداللَّه انصاري گفتگو شد، امام باقر ( عليه السلام ) فرمود: «خداوند رحمت كند جابر را، او از فقهاي ما بود. دانشش تا به آنجا رسيده بود كه مي دانست آيه (اِنَّ الَّذي فَرَضَ...) مربوط به رجعت است».
( - تفسير قمي: ج 2، ص 147 / نورالثّقلين: ج 4، ص 144 . )
رسول خدا ( صلي الله عليه وآله وسلم ) و علي ( عليه السلام ) همديگر را ملاقات مي كنند
از امام صادق ( عليه السلام ) تفسير اين آيه (انّ الّذي فرض...) را پرسيدند، فرمود:
- «به خدا سوگند، دنيا سپري نمي شود تا رسول اكرم ( صلي الله عليه وآله وسلم ) وامير مؤمنان ( عليه السلام ) در (ثُوَيَّه) همديگر را ملاقات كنند و ( - «ثُوَيَّه» نام سرزميني در نواحي «كوفه» است، كه قبر ابوموسي اشعري آنجاست.
مستدرك سفينه: ج 1، ص 429. )
در آنجا مسجدي بسازند كه دوازده هزار در داشته باشد».
( - بحارالانوار: ج 53، ص 113 . )
روز فتح چه روزي است؟
در تفسير قمّي آمده است:
هنگامي كه رسول اكرم ( صلي الله عليه وآله وسلم ) اخبار رجعت را بيان فرمود، پرسيدند: روز فتح چه روزيست؟
فرمود: در روز فتح كافران را ايمان آوردن سودي نمي بخشد و به آنها مهلت داده نمي شود.
( - تفسير قمي: ج 2، ص 171 / نورالثّقلين: ج 4، ص 233 . )
( منكران و ملحدان براي كيفر شدن باز مي گردند )
«قالُوا يا وَيْلَنا مَنْ بَعَثَنا مِنْ مَرْقَدِنا».
«گويند: اي واي بر ما، چه كسي ما را از خوابگاهمان بر انگيخت؟!».
( - سوره يس: آيه 52 . )
حسن بن شاذان مي گويد:
گروهي از عثمانيها در شهر واسط مرا آزار مي كردند و در هر فرصتي ضربه هائي بر من وارد كردند. من نامه اي به خدمت امام رضا ( عليه السلام ) نوشتم و از آزارهاي مردم واسط به محضر آن حضرت شكايت كردم. امام رضا ( عليه السلام ) با خطّ شريف خود در پاسخ نوشت: «خداي تبارك و تعالي از دوستان ما پيمان گرفته كه در حكومتهاي باطل در برابر آزار دشمنان صبر كنند. هنگامي كه اشرف مخلوقات قيام كند، خواهند گفت: اي واي بر ما، چه كسي ما را از خوابگاههاي خود برانگيخته است».
( - بحارالانوار: ج 53، ص 89 . )
( اين آيه با امام حسين ارتباط دارد )
«وَ وصَّيْنَا الْاِنْسانَ بِوالِدَيْهِ اِحْساناً، حَمَلَتْهُ اُمُّهُ كُرْهاً، وَوَضَعَتْهُ كُرهاً...».
«ما به انسان توصيه كرديم كه به پدر و مادرش نيكي كند، مادرش او را با ناراحتي بر زمين مي گذارد؛... ».
( - احقاف: 15. )
اين آيه از جهاتي با امام حسين ( عليه السلام ) ارتباط دارد:
يكي اينكه: لفظ «كُرْه» گذشته از مشقّت و دشواري حالت اكراه را نيز مي رساند و حضرت فاطمه ( عليها السلام ) كه از سرنوشت فرزندش آگاه شده بود، در حمل و وضع او نوعي اكراه داشت و مي فرمود:
من چه مي خواهم فرزندي را كه او را با چنين طرز فجيعي خواهند كشت.
ديگر اينكه: در ذيل اين آيه به حدّاقل مدّت حمل اشاره شده كه شش ماه است و امام حسين ( عليه السلام ) ششماهه به دنيا آمده بود.
در ضمن احاديثي كه در تفسير اين آيه و آيه شريفه «و نريد ان نمنّ علي الّذين ...(قصص/5» از اهلبيت عصمت وطهارت ( عليهم السلام ) : رسيده، آمده است:
«خداوند متعال پيامبرش را آگاه ساخت كه چه مصيبتهائي به امام حسين و اهلبيت او خواهد رسيد.
خدايش به او خبر داد كه امام حسين ( عليه السلام ) كشته مي شود ولي بعداً به اين دنيا باز مي گردد و دشمنانش را به قتل مي رشاند و بر سراسر جهان حكم فرمائي مي كند ...
خداوند به پيامبرش نويد داد كه اهلبيتش يك بار ديگر به اين جهان باز مي گردند و دشمنانشان را مي كشند و بر سراسر زمين حكم مي رانند».
( - بحارالانوار: ج 53، ص 102 / تفسير قمي: ج 2، ص 296 . )
( همه شگفتيها در ميان ماههاي (جمادي) و (رجب) است )
«يا اَيَّهَا الَّذينَ امَنُوا، لا تَتَولَّوْا قَوْماً غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ، قَدْ يَئِسُوامِنَ الْاخِرَةِ كَما يَئِسَ الْكُفَّارُ مِنْ اَصْحابِ الْقُبُورِ».
«اي كساني كه ايمان آورده ايد! با قومي كه خداوند آنان را مورد غضب قرار داده دوستي نكنيد؛ آنان از آخرت مأيوسند، همان گونه كه كفّار مدفون در قبرها مأيوس مي باشند».
( - سوره ممتحنه: آيه 13. )
اميرمؤمنان ( عليه السلام ) به هنگام بحث از ظهور حضرت وليّ عصر (عج) ورجعت امامان معصوم ( عليهم السلام ) : فرمود:
«همه شگفتيها در ميان ماههاي (جمادي) و (رجب) است». يكي از اصحاب بلند شد و عرضه داشت: اي اميرمؤمنان، اين حوادث شگفت چيست كه موجب اينهمه تعجّب شما شده است؟
فرمود: «واي بر تو، چه چيزي شگفت تر از اينكه مرده ها برخيزند و گردن دشمنان خدا و دشمنان رسول اكرم و اهل بيت پيامب ( عليهم السلام ) : را بزنند! اينست تأويل آيه شريفه «يا اَيُهَا الَّذينَ امَنَّوا لا تَتَوَلَّوْا...».
( - بحارالانوار: ج 53، ص 60 / تأويل الآيات: ص 659 . )
اميرمؤمنان همچنين در يك خطبه طولاني جمله معروف: «واعَجَباً، كُلُّ الْعَجَب بيْنَ جُمادي وَ رَجَب» را به زبان آوردند، يكي از مستمعان گفت: اي امير مؤمنان اين چه حادثه شگفت انگيزي است كه اين همه موجب تعجّب شما شده است؟
فرمود: «واي بر تو، چه چيزي شگفت انگيزتر از اينكه مردگان برخيزند و گردن زنده ها را بزنند»!!
پرسيد: اين حادثه كي اتّفاق مي افتد؟
فرمود: «سوگند به خدائي كه دانه را شكافت و انسان را آفريد، گوئي با چشم خود مي بينم كه شمشيرهاي خود را بر شانه هاي خود حمايل كرده اند و در كوچه هاي كوفه پراكنده شده، گردن دشمنان خدا و پيامبر و مؤمنان را مي زنند. و اينست معناي آيه شريفه:
لا تَتَوَلَّوْا قَوْماً غَضِبَ اللَّه عَلَيْهِمْ».
( - بحارالانوار: ج 53، ص 81 . )