( در رجعت راه توبه بسته مي شود )



«سَنَسِمُهُ عَلَي الْخُرْطُوم».

«به زودي بر روي بيني اش مهر خواهيم زد».

( - سوره قلم: آيه 16 . )

در تفسير قمّي روايت كرده كه اين آيه مربوط به رجعت است، هنگامي كه شاه ولايت حضرت اميرمؤمنان ( عليه السلام ) رجعت كند و دشمنان آن حضرت نيز برگردند، بر پيشاني آنها مهر مي زند و نشاندار مي كند، چنانكه چارپايان را داغ مي زنند تا نشاندار شوند.

( - بحارالانوار: ج 53، ص 103 / نورالثّقلين: ج 5، ص 394. )

امام باقر ( عليه السلام ) در تفسير اين آيه فرمودند:

هنگامي كه روي بيني كافران مهر زده شد، ديگر كار از كار گذشته است.

( - نورالثّقلين: ج 5، ص 395 . )

در احاديث ديگر نيز آمده است كه:

در رجعت راه توبه بسته مي شود و كسي كه تا آن روز با ديدن حقايق ايمان نياورده باشد ديگر ايمان آوردن او را سودي نمي بخشد.



عصاي حضرت موسي ( عليه السلام ) در دست اميرمؤمنان ( عليه السلام )

در احاديث فراواني از امير مؤمنان ( عليه السلام ) روايت شده كه فرمود:

«من صاحب عصا هستم، من صاحب ميسم هستم».

( - بحارالانوار: ج 39، ص 343 و ج 53 ص 119 / نورالثّقلين: ج 4، ص 97 . )

در اين حديث منظور از «عصا» عصاي حضرت موسي است كه در دست آن حضرت خواهد بود، و «ميسم» به معناي چيزي است كه به وسيله آن بر پيشاني چارپايان داغ مي زنند و نشاندار مي كنند. چنانكه در آخرت اميرمؤمنان قسيم الجنّة و النّار هستند، در رجعت نيز دوست و دشمن را از يكديگر جدا مي سازند و بر روي بيني دشمنان به وسيله عصاي موسي مهر باطله مي زنند.



( رسول خدا ( صلي الله عليه وآله وسلم ) پنجاه هزار سال حكومت مي كند )



«تَعْرُجُ الْمَلائِكَةُ وَالرُّوحُ اِلَيْهِ في يَومٍ كانَ مِقْدارُهُ خَمْسينَ اَلْفَ سَنَةٍ».

«فرشتگان و روح [= فرشته مقرّب خداوند] به سوي او عروج مي كنند در آن روزي كه مقدارش پنجاه هزار سال است».

( - معارج: 4. )

در روايات بسياري آمده است كه منظور از آن روز، مدّت سلطنت حضرت رسول اكرم ( صلي الله عليه وآله وسلم ) در رجعت است.

امام صادق ( عليه السلام ) در تفسير اين آيه فرمود:

«روزيكه پنجاه هزار سالست، روزگار رجعت حضرت رسول اكرم ( صلي الله عليه وآله وسلم ) است كه در رجعت مدّت فرمانروائي آن حضرت پنجاه هزار سالست. و مدّت فرمانروائي امير مؤمنان ( عليه السلام ) چهل و چهار هزار سال است».

( - بحارالانوار: ج 53، ص 104 / الايقاظ: ص 368 . )









( از هر امّتي گروهي برانگيخته مي شوند؟ )



«يَوْمَ نَحْشُرُ مِنْ كُلِّ اُمَّةٍ فَوْجاً مِمَّنْ يُكَذِّبُ بِآياتِنا»

يعني: «(به خاطر بياور) روزي را كه ما از هر امّتي، گروهي را از كساني كه آيات ما را تكذيب مي كردند محشور مي كنيم؛ و...»



امام صادق ( عليه السلام ) در اين رابطه مي فرمايد:

«وَ اِنَّ الرَّجْعَةَ لَيْسَتْ بِعامَّةٍ، وَ هِيَ خاصَّةٌ، لا يَرْجِعُ اِلاّ مَنْ مَحَضَ الْايمانَ مَحْضاً، اَوْ مَحَضَ الشِّرْكَ مَحْضاً».

يعني: «رجعت همگاني نيست، بلكه اختصاصي است، تنها كساني رجعت مي كنند كه مؤمن خالص باشند يا مشرك خالص».

( - تفسير برهان: ج 2، ص 408. ايقاظ: ص 360. )









( قاتل محسن فاطمه 3 محاكمه مي شود )



امام صادق ( عليه السلام ) مي فرمايد:

«اَوَّلُ مَنْ يُحْكَمُ فيهِمْ مُحْسِنُ بْنُ عَلِيٍّ ( عليه السلام ) وَ في قاتِلِهِ، ثُمَّ في قُنْفُذَ، فِيُؤْتَيانِ هُوَ وَ صاحِبُهُ، فَيُضْرَبانِ بِسياطٍ مِنْ نارٍ، لَوْ وَقَعَ سَوْطٌ مِنهإ؛خخ عَلَي الْبِحارِ لَغَلَتْ مِنْ مَشْرِقِها اِلي مَغْرِبِها، وَ لَوْ وُضِعَتْ عَلي جِبالِ الدُّنْيا لَذابَتْ حَتَّي تَصيرَ رَماداً، فَيُضْرَبانِ بِها».

«نخستين كسي كه درباره او محكمه عدل در حكومت حقّه تشكيل مي شود، محسن فاطمه است، بين او و قاتلش محكمه برگزار مي شود. قُنفُذ و اربابش (دوّمي) آورده مي شوند و با تازيانه هائي از آتش شلّاق مي خورند. اگر يكي از آن شلاّقها بر دريا زده شود همه اقيانوسهاي جهان از مشرق تا مغرب به جوش مي آيد. و اگر يكي از آنها به يكي از كوههاي دنيا بخورد ذوب شود و تبديل به خاكستر مي گردد. آن دو دشمن خدا با اين تازيانه شلاّق مي خورند».

( - كامل الزيارات: ص 334 / بحارالانوار: ج 28، ص 64 / تأويل الآيات: 840 . )









( شلاّق خوردن زني كه حضرت زهرا ( عليها السلام ) را اذيّت مي كرد )

و در حديثي ديگر پرده از نام زني برداشته شده كه حضرت زهرا ( عليها السلام ) را خيلي رنج مي داد ... آن زن (حميراء) در رجعت برگردانده مي شود و به دست مبارك حضرت مهدي ( عليه السلام ) به مجازات مي رسد.

( - بحارالانوار: ج 52، ص 314 و ج 53، ص 90 . )



و همچنين، همه كساني كه به اهلبيت عصمت و طهارت ( عليهم السلام ) : ستم كرده اند به دنيا برگردانده مي شوند و انتقام از آنها گرفته مي شود.

چنانكه امام صادق ( عليه السلام ) مي فرمايد:

«هنگامي كه قائم ما قيام كند، همه كساني كه مؤمنان را آزار كرده اند در زمان آن حضرت بر مي گردند و مؤمنان از آنهإ؛ددَ انتقام مي گيرند».

( - دلائل الامامه: ص 247. )