راه مهدى ، همان راه محمد صلى الله عليه و آله و على عليه السّلام و راه قرآن است .

در گذشته اى نه چندان دور، راه محمد صلى الله عليه و آله عرضه شد، راه قرآن منتشر گرديد، و راه على نشان داده شد. اينك ، راه مهدى ، چهارمين راه است . چهار راهى كه به يك مقصد منتهى مى شود، و آن حق و حقيقت است

پس چهارى است كه با يك مساوى است .

راه محمد صلى الله عليه و آله ، راه خداست . راه على عليه السّلام ، راه خداست . راه قرآن ، راه خداست . راه مهدى نيز راه خداست .

چهار راهى كه نظير ندارد و بى مانند است .

خانه كعبه ، قبله گاه اهل حق است ؛ چهار سو دارد:

شمال ، جنوب ، مشرق ، مغرب .

به شمالش رو كنيد، به قبله رو كرده ايد. به جنوبش رو كنيد، به قبله رو كرده ايد به مشرقش چنين است . به مغربش چنين است .

قرآن مى گويد:((فاءينما تولوا فثم وجه الله (1) ))

مسلمانان از چهار سوى جهان ، هنگام نماز به كعبه رو كنند.

مشرقيان به مشرق كعبه ، مغربيان به مغربش ، شمالى پيكران به شمالش ، جنوبى طالعان به جنوبش . و همگان به كعبه نماز مى گزارند با آن كه رو در رو و برابر يكديگر قرار دارند

اين چهار نيز مساوى است با يك .

قبله همگان يكى است و بس .

انحراف از قبله ، انحراف از حق است ؛ انحراف از شريعت است و طريقت است و حقيقت .

راه محمد صلى الله عليه و آله سالك را به حق مى رساند و همان راه قرآن است .

راه على عليه السّلام رهرو را به سوى حق مى كشاند و همان راه محمد صلى الله عليه و آله است .

راه مهدى عليه السّلام نيز چنين است .

و آن راهى است كه از سوى حق تعيين شده است .

پيامبران و اولياى خدا، راهنمايان راه حق بوده و هستند؛ از نظر شماره بسيارند، ولى از نظر هدف يكى هستند.

همه آنها راه حق را نشان داده اند و به سوى حق دعوت كرده اند

راه حق ، صراط مستقيم است و بايد تا رسيدن به مقصد، طى گردد.

انحراف از آن ، در هر قدمى ، انحراف از حق است .

جدا كردن پيامبران از يكديگر، ايمان به يكى و انكار دگرى ، انحراف از حق ، و گرايش به باطل است .

پذيرفتن موسى عليه السّلام و انكار عيسى عليه السّلام نادرست است . ايمان به عيسى و انكار محمد صلى الله عليه و آله ، راهى است باطل و انحراف از حق و حقيقت است .

قرآن مى گويد:

((ان الذين يكفرون بالله و رسله و يريدون ان يفرقوا بين الله و رسله و يقولون نؤ من ببعض و نكفر ببعض و يريدون اءن يتخذوا بين ذلك سبيلا ((150)) اءولئك هم الكافرون حقا و اءعتدنا للكافرين عذابا مهينا ((151)) و الذين آمنوا بالله و رسله و لم يفرقوا بين اءحد منهم اولئك سوف يؤ تيهم اءجورهم و كان الله غفورا رحيما((152)) .)) (2)

كسانى كه به خدا و پيامبران كافر مى شوند و مى خواهند ميان خدا و پيامبران جدايى بيندازند و مى گويند به يكى ايمان داريم و به دگرى كافر هستيم و مى خواهند راه ميانه اى پيش گيرند، آنها، به يقين ، كافرانند. و ما براى كافران عذابى خوار كننده آماده كرده ايم .

و كسانى كه به خدا و پيامبرانش ايمان آوردند و ميان پيغمبران جدايى نينداختند، اينان به همين زودى به پاداششان مى رسند. و خدا بسيار آمرزنده و بسيار مهربان است .

در هر گامى ، از راه حق و صراط مستقيم ، انحرافى در پيش است ؛ خواه به چپ باشد و خواه به راست و سالك را از مقصد دور مى كند و به سوى هلاكت مى كشاند. به رسول خدا صلى الله عليه و آله ايمان داشتن و خلفا و جانشينان آن حضرت را انكار كردن و اصل مقدس امامت را ناديده گرفتن ، انحراف از حق است .

حضرت على عليه السّلام را پذيرفتن و از امامت دو سرور جوانان اهل بهشت بى خبر بودن ، انحراف از راه حق است .

پنج تن را پذيرفتن و با دگران سر و كار نداشتن ، انحراف از حق است .

شش امامى بودن ، انحراف است . هفت امامى شدن ، انحراف است .

دوازده امامى بودن ، صراط مستقيم است و بس .

بر دوازده افزودن ، انحراف است .

جانشينان رسول خدا، دوازده هستند بى كاهش و بى افزايش .

راه خدا همين است و راه مهدى چنين است .