مقدّمه:



بر هيچكس پوشيده نيست كه براى پيروزى انقلاب و شكست و نابودى حكومتهاى جور و ستم نياز به عوامل بسيارى است، كه در رأس آنها حضور در صحنه و حمايت و تلاش خستگى ناپذير، و آگاهى و تحمّل رنجها و اميد به آينده درخشان است و به عبارت ديگر ياران حضرت مهدى(عج) داراى اين ويژگيها هستند.

ما وقتى كه زندگى و مراحل دعوت پيامبران(عليهم السلام) را تجزيه و تحليل مى كنيم، مى بينيم هركجا آنها حامى و ياور داشتند و اين حاميان و ياوران به طور آگاهانه و قاطع در صحنه بودند و با اميد و توكّل به خدا به پيش مى رفتند، پيامبرشان ـ هر چند در بخشى از اهدافش ـ به پيروزى مى رسيد و در غير اين صورت شكست ظاهرى نصيبش مى شد.

پيروزى انقلاب اسلامى در ايران چندين مسئله مبهم را در رابطه با قيام حضرت مهدى(عج) روشن و ثابت كرد، از جمله اينكه در شرايط فعلى دنيا هر چند غرق در گناه و فساد باشد، انقلاب و دگرگونى، نه تنها ممكن بلكه عملى است و ديگر اينكه بايد دنبال كار را گرفت و اميد به آينده داشت، از همه روشنتر اينكه بايد حمايت و بسيج همه جانبه شود و با وحدت و تجمّع ياران مخصوص، به اين كار بزرگ يعنى آماده كردن جهان براى ظهور حضرت قائم (عج) دست زد.

با توجّه به اينكه بهترين حكومت آن است كه به طور طبيعى و خودجوش روى كار آيد نه به طور تحميلى و زور، آنانكه مى گويند حكومت حضرت مهدى(عج) بدون معجزه امكان پذير نيست گويا به اين اشكال توجه ندارند كه اگر بنابر معجزه و اجبار ـ هر چند اجبار فكرى ـ باشد آن حالت زيباى طبيعى و خودجوش خود را از دست مى دهد و يك نوع حكومت تحميلى مى گردد.

البته ما منكر امدادهاى غيبى نيستيم، وقتى مردانى با اخلاص و صداقت به پيش رفتند خداوند هم آنها را يارى مى كند و به اهدافشان مى رساند.( [1] )

بنابر اين همان گونه كه در بسيارى از روايات آمده( [2] ) حكومت حضرت مهدى(عج) همچون حكومت پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله وسلم) است ـ منتها در سطح وسيعتر و عميقتر ـ همانگونه كه ياران آگاه و با استقامت آنحضرت در صدر اسلام شيران روز و پارسايان شب بودند و نقش مؤثّر و مهم در تشكيل حكومت اسلامى را ايفاء كردند، حكومت حضرت حجّت(عج) نيز از اين قانون مستثنى نيست، و چنانكه در جاى خود مشروحاً بيان شده معناى واقعى «انتظار» نيز آمادگى ياران و بسيج همه جانبه آنها در سطح وسيع مناسب با حكومت جهانى است