همان گونه كه از نام انقلاب جهانى حضرت مهدى(عج) پيدا است بايد براى وصول به اين انقلاب به صورت انقلابى كار كرد، با ميانه روى و محافظه كارى و خط ليبرالى نمى توان به اين هدف بزرگ رسيد، چرا كه پر واضح است براى برنامه ريزى يك چنين انقلاب عظيمى كه موانع بسيارى سر راه دارد، بايد جهاد كرد، جهادى پى گير و بزرگ، و تبديل انحرافات عقلى و عملى و اخلاقى به اعتدال و صراط مستقيم، كه يك تحوّل بى نظير و عظيمى است چنين تحوّلى با ميانه روى و محافظه كارى، به دست نمى آيد.

بنابراين بايد حركتهاى اين نهضت، اسلامى و مكتبى باشد، و از حركتهاى غير مكتبى چنين تحوّلى ميسور نيست.

چنانكه در روش انبياء و پيامبران الهى(عليهم السلام) از جمله پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله وسلم) به خوبى اين انقلاب و جهش را در سطح محدوده خودشان مى بينيم، البتّه چنانكه خواهيم گفت اين مطلب به اين معنا نيست كه مادر اين كار عجله كنيم و سطحى به پيش رويم.

قابل توجه اينكه طبق بعضى از روايات، آنحضرت در روز عاشورا قيام مى كند.( [21] )

و به فرموده امام صادق(عليه السلام) در شب بيست و سوّم ماه رمضان بنام آنحضرت ندا شود و روز عاشورا قيام كند.( [22] )

دقّت در اين نكته كه در روايات اسلامى وارد شده در شب تولّد امام زمان(عليه السلام) زيارت امام حسين(عليه السلام) را بخوانيد، با توجه به محتواى اين زيارت و ارتباط اين دو، نتيجه مى گيريم، كه مسأله راحت طلبى در كار نيست بلكه مسأله قيام و انقلاب و شهادت طلبى و جهاد تا سر حد شهادت و نفرت شديد از دشمن است و بايد با چنين روشى خود را به امام زمان(عليه السلام) نزديك كنيم، در اينجا نقل اين روايت بجا است، امام صادق(عليه السلام) در ضمن حديثى فرمود:





«اِذا قامَ قائِمُنا سَقَطَتِ التَّقِيَّةُ وَ جَرَّدَ السَّيْفُ وَ لَمْ يَأْخُذْ مِنَ النّاسِ وَ لَمْ يُعْطِهِمْ اِلاّ بِالسَّيْفِ



وقتى كه قائم(عج) ما قيام كند تقيه برداشته شود و شمشير كشيده گردد و با مردم (متمرّد) در داد و ستد جز شمشير (حكومت) در ميان نباشد.»



( [23] )