پايه دوم اين برنامه ريزى اين است كه ظهور و امامت امام زمان(عليه السلام)مربوط به كل جهان است، و پس از ظهور اسلام حقيقى با تمام ابعادش در همه جهان بدست با كفايت آنحضرت در سطح جهان حاكم و پياده مى شود.

امام صادق(عليه السلام) فرمود:





«اِذا قامَ الْقائِمُ لايَبْقى اَرْضٌ اِلاّ نُودِىَ فِيهَا شَهَادَةُ لا اِلهَ اِلاَّ اللّهُ وَ اَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللّهِ



وقتى كه قائم (عج) قيام كرد، هيچ نقطه اى از زمين نيست مگر اين كه آواى توحيد و پذيرش رسالت پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) در آن بلند است.»



( [20] )

بنابراين در اين برنامه ريزى بايد همه جهان با انواع فرهنگ ها و سنّتها و انحرافات و عقايد گوناگون را در نظر گرفت و طرحى جامع براى براندازى همه فسادها و انحرافات همه جهان، كه از آن گاهى تعبير به صدور انقلاب اسلامى مى شود ارائه داد.

با توجه به اين كه جهان همچون حلقه هاى زنجير در شؤون مختلف به هم ارتباط دارد و همين ارتباطات تأثيرات مثبت و منفى نسبت به همديگر دارند، اگر ما نقطه اى را از انحراف بيرون آورديم كافى نيست چرا كه خواه ناخواه تأثيرات اطراف اين نقطه، مانع وصول به هدف در آن نقطه خواهد شد.