مى دانيم كه مسأله مهدى موعود(عج) يك مسأله عادى و سطحى و اقليمى و احتمالى نيست، بلكه مسئله بسيار مهم جهانى و عميق و واقعى است كه تقريبا در همه اديان و در همه جا و در همه زمانها در رأس مسائل مهم عقيدتى و سياسى است و در اسلام به عنوان يك اصل استوار و خلل ناپذير مطرح مى باشد، و از آن به ثمره و نتيجه قيام تمام پيامبران و رسولان و رهبران الهى ياد مى گردد، و نهضت جهانى حضرت مهدى(عج) با عنوان اميد پيامبران و رسولان و مستضعفان تاريخ و وصول به اهداف عالى انسانى در همه ابعاد و ... خوانده مى شود.

حال كه چنين است بايد مسأله را جدّى گرفت، در طول تاريخ در اين باره حرف زياد زده اند ولى براى وصول به اين هدف بايد همّت كرده و آن هم همّتى عميق، همه جانبه در كل جهان، و هميشگى، و در عمل.

با مطالعه و بررسى آيات و روايات مربوط به نهضت و ظهور امام زمان(عليه السلام) به دست مى آيد كه مسأله وصول به اين ظهور مسأله راحت طلبى نيست و با يك يا چند قيام و قعود به دست نمى آيد بايد در راه آن عرقها و خونها ريخته شود.( [19] )

از طرفى اين مسأله داراى ابعاد گوناگون است، مانند ابعاد فرهنگى، اقتصادى، سياسى، مكتبى، نظامى و خلاصه آميخته با مسأله دين است، همانگونه كه دين حقيقى يك مجموعه عميق و اهرم قوى و همه جانبه براى رشد در همه ابعاد است، مسأله قيام مصلح جهانى حضرت مهدى(عج) كه در هر زمانى مطرح بوده و در هر دينى از آن به نوعى سخن به ميان آمده و در اسلام از آن به عنوان يك اصل مهم انقلابى ياد مى شود داراى ابعاد گوناگون است.