نوعاً انقلابها بر دوش مستضعفين به پيش مى رود، چرا كه مستكبران و سرمايه داران از وضع موجود خود راضيند و نوعاً مخالف انقلاب بر مبناى تعاليم الهى و يا طرفدارى از مستضعفان خواهند بود.

اسلام هيچگاه روى خوش به مستكبران و طاغوتيان نشان نداده است، چنانكه در آغاز، حامى پيش برنده اسلام افراد مستضعفى همچون بلال(رحمه الله)، سلمان(رحمه الله) جوبير(رحمه الله)، خبّاب(رحمه الله) و عمّار(رحمه الله)، سميّه(رحمهما الله) و ... بوده اند.

پيامبر خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) به اين گروه از افراد توجّه خاصّى داشت، حتى همه اموال همسرش خديجه(عليها السلام) را در اين راه مصرف نمود و خود عملاً همچون مستضعفان مى زيست و بيشتر با آنها محشور بود.

بهر حال توجه به مستضعفان، و تأمين نيازهاى آنها، و برقرارى عدالت اجتماعى و جلوگيرى شديد از استعمار و استثمار و استحمار، يكى ديگر از عوامل زمينه ساز براى حكومت اميد مستضعفان جهان حضرت مهدى(عج) خواهد بود.

در حالى كه اين سطور را مى نويسم: اخبار مى گويد: امام خمينى فرمود: «من يك لاخ موى گودنشينان را به همه كاخ نشينان نمى دهم.»