روحيّه قوى و اطمينان قلب و اعتماد به نفس از عوامل سازنده و پيش برنده و زمينه ساز و سوزاننده موانع سر راه است، يك چنين روحيه و آرامش و استوارى قلب در سايه ايمان به خدا و توكل به او به دست مى آيد كه دعا و مناجات و نماز و روزه تقويت كننده چنين ايمان و توكّل است.

پس از آنكه مكّه به دست ارتش اسلام به رهبرى پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم)فتح شد، ابوسفيان كنار ارتش قوى اسلام قدم بر مى داشت و مى گفت:





«لَيْتَ شِعْرى بِماذا غَلَبَنى



كاش مى دانستم كه محمّد(صلى الله عليه وآله وسلم) با چه وسيله اى بر من پيروز شد؟ ما كه سازماندهى و تشكيلات و پول و جهاز جنگى و جمعيت داشتيم چطور مغلوب شديم، ولى پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) با دست خالى بر ما پيروز گرديد.»





پيامبر خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) دست بر دوش او گذارد و فرمود:





«بِاللّهِ غَلَبْتُكَ



من به كمك خدا بر تو پيروز شدم.»





آرى ايمان و توكل به خدا است كه اتّحاد و انسجام و روحيه قوى مى سازد و كارهاى ناممكن را ممكن مى كند و مشت خالى را بر تانكها پيروز مى گرداند، به طور قطع مى توان گفت كه نقش ايمان و توكل برجنگها به مراتب بيش از نقش وسائل و ابزار جنگى و تشكيلات است.

و ما نيز بايد در سايه ايمان و توكّل به خدا به پيش رويم و فكراً و عملاً زمينه ساز آينده درخشان باشيم، چنانكه مسلمانان در صدر اسلام در پر تو ايمان و توكل، به پيروزى هاى معجزه آميز نائل شدند.