(انتظار، يا زمينه سازى)





هر انقلابى وقتى به نتيجه مى رسد كه قبلاً در ابعاد مختلف زمينه سازى خوبى براى آن شده باشد، و هيچ انقلاب و نهضتى بدون مقدمه و زمينه سازى به پيروزى نخواهد رسيد و اين قانون در تداوم آن نيز وجود دارد.

انقلاب جهانى حضرت مهدى(عج) (اَرْواحُنا فَداهُ) كه مهمترين و وسيعترين و عميقترين انقلابات جهانى است و مربوط به همه جهان مى باشد، از اين قانون، مستثنى نيست بلكه بخاطر جهانى بودن و عميق بودنش به طريق اولى بايد براى آن زمينه سازى گردد.

مفهوم واقعى انتظار كه در روايات ما به عنوان بالاترين عمل شمرده شده( [1] ) و آن «به شمشير زدن در ركاب پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) بر فرق دشمن» تشبيه شده( [2] ) همين زمينه سازى است.

وگرنه انتظار خشك و خالى، به عبارت ديگر اميد ذهنى بى آنكه در جامعه تحقّق يابد و آثارش آشكار شود هيچگاه بهترين عمل و همانند شمشير زدن در ركاب پيامبر خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) نخواهد بود، چنانكه مفهوم واژه «عمل» و جنگيدن در ركاب پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) حاكى از حضور در صحنه و فعاليت عملى و كار و كوشش و زمينه سازى عينى است، نه نيّت بدون عمل، و اميد ذهنى بدون آثار عملى.

«انتظار» به معنى آينده نگرى است، و به معنى ناراضى بودن از وضع موجود، و به راضى شدن از آينده بهتر است، همچون بيمار كه انتظار صحت و سلامتى دارد يعنى اميد آن دارد كه از وضع موجود رهائى يابد و به وضع بهترى برسد، و پر واضح است، كه چنين دگرگونى نياز به زمينه سازى دارد.

در انقلابهاى پيامبران(عليهم السلام) نيز زمينه سازى وجود داشت، و آنها در صورتى انقلاب را به ثمر مى رساندند كه در همه ابعاد زمينه سازى عملى شود وگرنه انقلابشان در نيمه راه با شكست مواجه مى شد.( [3] )

و از آنجا كه انقلاب حضرت مهدى(عج) جهانى و همه جانبه و دراز مدت است و همه انقلابهاى خدا پرستان تاريخ و پيامبران(عليهم السلام)در آن خلاصه مى گردد، و هدف نهائى انقلابات مقدّس بشرى است، حتماً نياز به زمينه سازى وسيع تر و عميقتر دارد.

به عبارت روشن تر وقتى در روايات اسلامى مى خوانيم: در حكومت امام زمان(عليه السلام) علم و صنعت، عدالت، اخلاق، فكر و انديشه، كشاورزى و دامدارى و بطور كلى اقتصاد در همه زمينه ها زمينه سازى دراز مدّت و عميق و پردوام لازم دارد، چرا كه بنابر اعجاز نيست، بلكه همانند انقلاب پيامبران(عليهم السلام)بنابر فكر و عمل و كار و سعى مردم در همه ابعاد است چنانكه انقلابهاى بشر در طول تاريخ هميشه بر اين اساس بوده است.

و براى مثال وقتى در روايات مى خوانيم: امام صادق(عليه السلام) فرمود: علم و دانش داراى 27 شعبه است، تمام آنچه تاكنون از پيامبران به ما رسيده دو شعبه آن بيشتر نبوده و وقتى حضرت قائم(عج) ظهور كند آن دو را به 27 شعبه مى رساند.( [4] )

نتيجه مى گيريم كه براى چنين انقلاب دامنه دار و عميقى، زمينه سازى پردامنه و عميق لازم است، كه بسيار بسيار از زمينه سازيهاى ديگر انقلابها وسيعتر و پردامنه دارتر است.