شيخ حرّعاملى(رحمه الله) از بزرگان اصحاب نقل مى كند كه امام صادق(عليه السلام)فرمود:

«شبى كه حضرت قائم(عج) در آن متولّد شد، هيچ نوزادى در آن شب متولّد نمى شود مگر اينكه مؤمن خواهد شد، و اگر در سرزمين كفر متولد گردد، خداوند او را به بركت امام مهدى(عج) به سوى ايمان منتقل مى سازد.»( [12] )

در نيمه شعبان زيارت حضرت امام حسين(عليه السلام) و همچنين زيارت امام زمان(عليه السلام) مستحب است، امام صادق(عليه السلام)فرمود:

«شب نيمه شعبان بهترين شب بعد از شب قدر است و خواندن دو ركعت نماز در شب نيمه شعبان بعد از نماز عشاء مستحب است، در ركعت اول بعد از حمد، سوره كافرون و در ركعت دوم بعد از حمد سوره توحيد خوانده شود».( [13] )

غسل و شب زنده دارى و عبادت در اين شب بخصوص فضائل بسيار دارد، اين شب در نزد خدا چنين مقامى دارد كه ولادت با سعادت امام زمان(عليه السلام) در سحرگاه اين شب واقع شده و بر عظمت و رونق آن افزوده است.

ضمناً رواياتى آمده كه نيمه شعبان همان شب قدر و تقسيم ارزاق و عمرها است، و در بعضى از اين روايات است شب نيمه شعبان شب امامان(عليهم السلام) است و شب قدر شب رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) است.

از جمله فضائل اين شب اينكه، از شبهاى مخصوص زيارت امام حسين(عليه السلام) است كه صدهزار پيامبر(صلواة اللّه عليهم) آن حضرت را در اين شب زيارت مى كنند.

از نمازهاى مستحبى كه در اين شب وارد شده دو ركعت نماز است كه در هر ركعت بعد از حمد صدبار سوره توحيد خوانده مى شود.

نقل شده: رسول اكرم(صلى الله عليه وآله وسلم) فرمود: شب نيمه شعبان در خواب ديدم جبرئيل بر من نازل شد و فرمود: اى محمّد(صلى الله عليه وآله وسلم) در چنين شبى خوابيده اى؟ گفتم: اين شب چه شبى است؟

فرمود: شب نيمه شعبان است برخيز، مرا بلند كرد و به بقيع برد، و سپس فرمود: سرت را بلند كن زيرا در اين شبها درهاى رحمت خدا در آسمان بروى بندگان باز است، همچنين درِ رضوان، درِ آمرزش، درِ فضل، درِ توبه، درِ نعمت، درِ جود و سخاوت، درِ احسان باز است، خداوند به عدد پشمها و موهاى چرندگان در اين شب گنهكاران را آزاد مى كند، پايان عمرها در اين شب، تعيين مى گردد، رزق هاى يكسال در اين شب تقسيم مى شود و حوادث يكسال در اين شب معيّن مى گردد.

اى محمّد! كسى كه اين شب را با تكبير و تسبيح و تهليل و دعا و نماز و قرائت قرآن و اطاعت و خضوع و استغفار بسر برد، بهشت منزل و سراى او است، و خداوند گناهان گذشته و آينده اش را مى آمرزد... اى محمّد(صلى الله عليه وآله وسلم) اين شب را احياء دار و به امت خود دستور بده آنها نيز اين شب را احياء بدارند، و با عمل به سوى خدا تقرّب جويند، چرا كه اين شب شبى شريف است.

از اعمال اين شب، خواندن دعاى كميل در سجده است روايت شده كه كميل گويد ديدم على(عليه السلام) اين دعا را در شب نيمه شعبان در سجده خواندند.

در مورد زيارت امام حسين(عليه السلام) در اين شب بخصوص در صورت امكان در كنار قبرش، آمده هر كه بشناسد امام حسين(عليه السلام)را و شهادت او و هدف شهادتش را كه موجب نجات امت گرديد و وسيله و راهگشائى براى رسيدن به فوز عظيم شد (خلاصه اينكه عبادتش در اين شب از روى توجه و علاقه و معرفت خاص باشد) آنگونه خويشتن را در برابر خدا خاضع نمايد كه شايستگى آن را دارا مى باشد و نيز از خدا خواسته هاى شرعيش را تقاضا كند.( [14] )