مى پرسند:

با اينكه طبق روايات كسانى را كه مدّعى ديدار امام زمان (عج) هستند بايد تكذيب كرد پس چرا به ذكر نمونه هائى از ديدار كنندگان، در اين كتاب يا در كتابهائى مانند: بحارالأنوار، اثباة الهداة و كشف الغمه و ... پرداخته شده است؟









پاسخ:



نظر به اينكه: مدّعيان در بسيارى از مواقع، مى خواهند با اين ادّعا سوء استفاده كنند، چنانكه در تاريخ مكرر ديده شده است.

و نظر به اينكه در بعضى از موارد در زمانهاى معاصر امامان(عليهم السلام) و نزديك به آن، براى حفظ جان، تقيّه واجب بوده است و اگر كسى چنين ادعائى مى كرد در مخاطره قرار مى گرفت.

و امور ديگر كه بر ما پنهان است موجب آن شده كه ائمه(عليهم السلام)دستور داده اند كه هر كس گفت: من امام زمان(عليه السلام) را ديده ام، او را تكذيب كنيد، و يا اينكه تكذيب مربوط به احكام است، يعنى كسى كه حكمى از اسلام را از امام زمان(عليه السلام) نقل كند او را قبول نكنيد.

وانگهى داستان ديدار كنندگان نوعاً بعد از مرگشان آشكار شده است، به هر حال اگر سوء استفاده و تقيه و آثار سوء و يا عوامل مهمترى در كتمان نباشد، اظهار آن ظاهراً بى مانع خواهد بود (والله اَعلم).