يكى از مسائل مهم در زمان غيبت، مسأله رهبرى و توجه به تشكيل حكومتهاى صالح در كشورهاى اسلامى است رهبر صالح است كه مى تواند چرخهاى انقلاب را به حركت درآورد، و اسلام را به طور صحيح اجرا نمايد و در پرتو آن قوانين اسلام زنده شوند تا زمينه سازى سازنده اى براى قيام جهانى حضرت مهدى(عج) به وجود آيد.

دراين باره حضرت على(عليه السلام) فرمود:

«در حكم خدا و اسلام بر مسلمانان واجب و لازم است كه هيچ كارى انجام ندهند و قدمى پيش و پس نگذارند، قبل از آنكه امامى را برگزينند، امامى عفيف و خوب و پارسا كه احكام قضاوت و سنت پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) را خوب بشناسد، اموالشان را جمع كند و حج و نماز جمعه شان را برپا دارد، و مالياتهاى اسلامى را بستاند.»( [25] )

از سوى ديگر امامان ما، ما را با تأكيد از قبول رهبران ناشايست بر حذر داشته اند، امام باقر(عليه السلام) فرمود: خداوند فرموده است:

«حتماً آنان را كه امامان ستمگر انتخاب مى كنند كيفر مى كنم، گر چه خود نيكوكار و پارسا باشند، ولى مردمى را كه امامت عادلان را برگزينند مى بخشم گرچه خود ستمگر باشند.»( [26] )

امام كاظم(عليه السلام) در گفتگوى خود با صفوان شتردار در پايان فرمود:

«فَمَنْ اَحَبَّ بَقائَهُمْ فَهُوَ مِنْهُمْ وَ مَنْ كانَ مِنْهُمْ فَهُوَ كانَ وِرْدِ النّارِ





كسى كه ماندن رهبران ناشايست را دوست بدارد جزء آنها است و كسى كه جزء آنها باشد، در ميان آتش دوزخ خواهد بود.»



( [27] )

قرآن در سوره هود آيه 113 مى فرمايد:

«وَ لاَ تَرْكَنُوآ اِلَى الَّذِينَ ظَلَمُواْ فَتَمَسَّكُمُ النَّارُ وَ مَالَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ أَوْلِيَآءَ ثُمَّ لا تُنْصَرُونَ





تكيه بر ستمگران نكنيد (و به آنها وابسته نشويد) كه موجب مى شود آتش شما را فرا گيرد و در آن حال جز خدا هيچكس سرپرستى نخواهيد داشت و يارى نمى شويد.»





آرى! وابستگى و تكيه بر ظالمان است كه همه چيز انسان را بر باد مى دهد، استقلال فرهنگى، اقتصادى، نظامى و سياسى را از انسان مى گيرد و انسان را برده مى سازد، چنانكه قرنها است مستضعفين در طول تاريخ به اين موضوع گرفتارند، بايد به فكر باشند و خود را از اين گرفتارى نجات بخشند.

پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) فرمود:

«وقتى كه روز قيامت مى شود، منادى ندا مى دهد كه كجا هستند ستمكاران، و كجا هستند ياران ستمكاران و كسانى كه خود را شبيه آنها ساخته اند؟ حتى كسانى كه براى آنها قلمى تراشيده اند، و يا دواتى از آنها را ليقه كرده اند (يعنى پنبه ابريشمى يا پارچه به دوات آنها گذارده اند) همه آنها را در تابوتى از آهن قرار مى دهند، سپس در ميان جهنم پرتاب مى شوند.»( [28] )

سرنوشت غم انگيز اندلس و امپراطورى عظيم اسلامى عثمانى كه در مدت كوتاهى از مسلمانان گرفته شد و قطعه قطعه گرديد و ... همه و همه بر اثر اعانت به ظالمان و يا وابستگى به آنها بوده است.

به هر حال منتظران و ياران مهدى(عج) بايد در اين جهت حتماً خود و جامعه خود را بسازند و استقلال همه جانبه بيابند، تا در وقت خروج آن حضرت آنها را در اختيار امام(عج) بگذارند.

امام صادق(عليه السلام) فرمود:

«ظالم و ياور ظالم و راضى به كار ظالم هر سه شركت در ظلم دارند.»( [29] )

روزى آن حضرت به يكى از يارانش به نام «عذافر» فرمود:

«به من خبر رسيده تو براى ابوايّوب و ربيع (دو نفر از ظالمان آن عصر) كار مى كنى؟ آيا در اين فكر هستى كه روز قيامت به عنوان اعوان الظَّلَمه (ياران ظالم) مورد خطاب گردى، در اين وقت حالت چگونه است؟»

عذافر از گفتار امام(عليه السلام) به سختى نگران شد واز شدّت ناراحتى مشت به خود كوبيد و در سكوت غمبارى فرو رفت وقتى امام(عليه السلام)اين حالت را از او ديد، به او فرمود:

«اى عذافر تو را از آن ترسانيدم كه خداوند مرا از آن ترسانيده است.»

فرزند عذافر مى گويد: پدرم از غصه و ناراحتى پس از چند روز از دنيا رفت.( [30] )

آرى مسلمانان پاكدل از سخن امامشان اين چنين تحت تأثير قرار مى گرفتند و از خوف خدا به لرزه درمى آمدند.

ابويعفور گويد: در حضور امام صادق(عليه السلام) بودم، در اين هنگام يكى از اصحاب وارد شد از آنحضرت پرسيد: گاهى فشار زندگى باعث مى شود كه دستگاه ظلم عبّاسى مرا به بنّائى ساختمان يا پاك كردن نهر و يا اصلاح كلنگ و تيشه دعوت مى كند، من هم براى تأمين رزق و روزى قبول مى كنم آيا جايز است؟

امام(عليه السلام) فرمود:

«من دوست ندارم طنابى از آنها را گره بزنى يا سر مشكى از آنها را ببندى و در برابر، همه مدينه را به من بدهند.

نه حتى خطى براى آنها با قلم بكِشى، بدانكه كمك كنندگان ظالمان در روز قيامت در ميان خيمه اى از آتش هستند، تا خداوند بين بندگان قضاوت نمايد.»( [31] )

پيامبر خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) فرمود:

«كسى كه تازيانه اى را در كنار حاكم ستمگر حمل كند (به عنوان فرمان بردار او) خداوند آن تازيانه را در روز قيامت به صورت مار و افعى از آتش درمى آورد كه طول آن هفتاد زرع است، آنگاه خداوند آن مار را در آتش جهنم، مسلّط بر او مى كند تا او را عذاب دهد.»( [32] )

منتظران مهدى(عج) بايد بدانند كه از هدفهاى اصلى امام قائم(عج) ريشه كن كردن ظلم است بنابراين نه خود ظالم باشند و نه به هيچ عنوان كمك به ظلم كنند خواه آن ظالم در محدوده خاص باشد و يا ظالمى به صورت ابرقدرت باشد.

اين امور است كه زمينه هاى سازنده براى ظهور آن حضرت را پديد مى آورد و نبايد از آن غفلت نمود.