قبلاً گفتيم، امام قائم(عج) پس از ظهور از مكّه به مدينه آمده و در آنجا همراه دهها هزار نفر از همراهان به سوى كوفه رهسپار مى شوند و مقرّ حكومت آن حضرت كوفه است يعنى همان محلى كه مقرّ حكومت اميرمؤمنان حضرت على(عليه السلام) بود.

امام باقر(عليه السلام) فرمود:

«گويى قائم(عج) را مى بينم در نجف كوفه كه از مكّه به آنجا آمده در حالى كه پنج هزار فرشته كه جبرئيل(عليه السلام)در طرف راستش و ميكائيل(عليه السلام) در طرف چپش و مردم با ايمان در حضورش هستند، و آن حضرت لشكرها را در شهرها گروه گروه پراكنده مى كند.( [59] )

در كوفه حدود ده هزار نفر كه «بتريه» نام دارند، جلو آن حضرت را مى گيرند و به او مى گويند از همانجا كه آمده اى برگرد ما نيازى به فرزندان فاطمه(عليهم السلام) نداريم، امام(عج) با آنها جنگ مى كند و همه آنها را به هلاكت مى رساند، و آنگاه وارد كوفه شده و هر منافق شكّاك را مى كشد، و كاخ هاى عظيم ظلم را ويران مى سازد، و جنگ افروزان را به قتل مى رساند تا خداوند خشنود گردد.»( [60] )

آن حضرت در كوفه به توسعه راهها و خيابانها و شهرها و مساجد مى پردازد، بيست و هفت نفر كه اصحاب كهف و يوشع(عليه السلام) و سلمان(رحمه الله)و ابودُجانه(رحمه الله) و مقداد(رحمه الله) و مالك اشتر(رحمه الله) در ميانشان است در نجف به آن حضرت مى پيوندند و در صف ياران آن حضرت قرار مى گيرند.

بالأخره آنچنان در جهت ظاهر و باطنِ مردم به طور سريع و وسيع كار را به پيش مى برد كه خداوند سراسر زمين را به نور الهى روشن مى كند و ديگر مردم نيازى به نور خورشيد ندارند، ظلمت و تاريكى (ظلم و فساد) از بين مى رود، يك نفر مرد در زندگى خود آنقدر عمر مى كند كه داراى هزار فرزند مى شود...( [61] )

موضوع ديگر توسعه دادن به شهر كوفه است كه خانه هاى كوفه به رود كربلا متّصل مى شود، و مسجد با شكوهى در پشت كوفه ساخته مى شود كه هزار در دارد.

وسعت كوفه به حدى مى شود كه اگر مردى در كوفه سوار بر استر راهوار بشود تا خود را به نماز جمعه برساند، نماز جمعه را درك نمى كند در صورتى كه آن مرد در كوفه سكونت دارد.( [62] )

به اين ترتيب مى بينيم كوفه (كه عبارت ديگر آن شامل نجف و عراق است) پايگاه حكومت جهانى حضرت مهدى(عج) است، همان جايى كه در طول تاريخ پايگاه مردان بزرگ چون ادريس(عليه السلام)، نوح(عليه السلام)، ابراهيم(عليه السلام)، عيسى(عليه السلام) و حضرت امام على(عليه السلام) و امامان ديگر بوده است.

كه در روايات آمده امام صادق(عليه السلام) فرمود:

«كوفه باغى از باغهاى بهشت است، قبر حضرت نوح(عليه السلام) و ابراهيم(عليه السلام) و 370 پيامبر ديگر و 600 وصىّ و قبر سرور اوصياء حضرت اميرالمؤمنين على(عليه السلام) در كوفه است.»( [63] )

قبر مردان بزرگى همچون حضرت مسلم(عليه السلام) نماينده اوّل امام حسين(عليه السلام) و قبر حضرت هانى(رحمه الله) و مختار(رحمه الله) نيز در كوفه مى باشد.

و حضرت امام على(عليه السلام) در تفسير آيه 50 سوره مؤمنون:





«وَ آوَيْناهُما اِلى رَبْوَة ذاتِ قَرار وَ مَعِين



ما حضرت عيسى(عليه السلام) و مادرش مريم(عليها السلام) را پناه داديم در مكانى بلند و خوب.»

فرمود: «منظور از اين مكان (رَبْوَه) كوفه است و منظور از «قرار» مسجد است و منظور از «معين» فرات است.»( [64] )

موضوع ديگر اينكه مهمترين مسجد،پس از مسجد اعظم كوفه، مسجد سهله است كه در حدود سه كيلومترى شمال غربى مسجد كوفه قرار گرفته است.

در روايات آمده حضرت ادريس پيامبر، در اين مكان (كه اكنون مسجد سهله است) خيّاطى مى كرد، و حضرت ابراهيم(عليه السلام) از آنجا به سوى عمالقه بيرون رفت و...

امام صادق(عليه السلام) فرمود:

«گويا مى بينم، حضرت قائم(عج) را در مسجد سهله همراه خانواده خود. سپس فرمود: هيچ پيامبرى مبعوث نشد مگر اينكه در اين مسجد نماز خواند...

يكى از ياران به نام ابوبصير(رحمه الله) عرض كرد: آيا امام قائم(عج) همواره و هميشه در اين مسجد خواهد بود؟

فرمود: آرى.

امام صادق(عليه السلام) فرمود: مسجد سهله خانه امام قائم(عج) است.( [65] )

او عرض كرد: (امامان) بعد از قائم(عج) چطور؟

حضرت فرمود: آنها نيز تا آخر دنيا در اين مكان سكونت خواهند كرد.»( [66] )

از اين حديث استفاده مى شود كه در دوران رجعت، پس از حضرت قائم(عج) ساير امامان(عليهم السلام) نيز همين مكان را پايگاه مركزى خود قرار مى دهند.

در مورد فضائل و مقدّس بودن سرزمين كوفه روايات بسيار به ما رسيده است، و همچنين در مورد اهل كوفه امام صادق(عليه السلام) در اين مورد فرمود: «مؤمنين كوفه حجّت مردم ساير بلاد هستند، و نيز خداوند قم و اهلش را حجّت بر ساير مردم قرار داد.»

و يك قسمت از روايات حاكى است كه هيچكس قصد سوء به كوفه نداشته مگر اينكه به هلاكت رسيده، كوفه محل امن است و خداوند بلا را از آن رفع نموده است.

و در روايتى كه مرحوم صدوق(رحمه الله) در كتاب معانى الاخبار نقل مى كند، امام كاظم(عليه السلام) فرمود:

رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) مى فرمود: خداوند چهار سرزمين را اختيار و امتياز بخشيد چنانكه در قرآن فرمود:





«وَالتِّينِوَالزَّيْتُونِ ـ وَطُورِ سِينِينَ ـ وَ هَذَا الْبَلَدِ الاَْمِينِ



سوگند به انجير و زيتون و طور سينا و اين شهرِ با امن.»

منظور از تين، مدينه است و منظور از زيتون، بيت المقدس است و منظور از طور سينين، كوفه است و منظور از شهر با امن مكّه مى باشد.( [67] )

و در موضوع دفع و رفع بلا از اين شهر روايات بسيار است از جمله در نهج البلاغه آمده كه اميرمؤمنان على(عليه السلام) فرمود:

«گويى تو را مى بينم اى كوفه،كه همچون چرم بازار عكاظ كه مالش داده و كشيده مى شود، محل تاخت و تاز حوادث و حمله قرار مى گيرى، من به طور حتم مى بينم كه هر ستمگرى به تو نظر سوئى داشت، خدا او را گرفتار مى سازد و يا به قتل مى رساند.»( [68] )

همانگونه كه حضرت على(عليه السلام) فرمود همانطور شد، كسانى كه قصد خيانت به اين شهر را داشتند، همه ذليل و به هلاكت رسيدند.

جنايتكار معروف «زياد» جذام گرفت، شكم حجّاج پر از مار شد، عمر بن هبيره و پسرش يوسف به برص مبتلا شدند، عبيداللّه بن زياد و مصعب و ابوالسّرايا به قتل رسيدند.( [69] )

شركت كنندگان در خون حضرت مسلم(عليه السلام) و امام حسين(عليه السلام)هر يك به دست مختار(رحمه الله) مفتضحانه به دَرَك واصل شدند.

به هر حال اين شهر پر سابقه و مقدّس و در كنارش حوزه عمليّه نجف اشرف و قبر مقدّس حضرت على(عليه السلام)، اين شهر حماسه ها و خاطره ها، پايگاه مركزى حكومت مهدى(عج) قرار مى گيرد، و با توجه به موقعيّت استراتژيكى سرزمين عراق و اتّصال آن به سوريه و فلسطين و سپس سرزمين حجاز، و از يك طرف به تركيه و شهرهاى مسلمان نشين شوروى سابق و ايران و... مركز بسيار مناسبى در جهان اسلام براى مركز حكومت جهانى اسلام و براى مركزيت حكومت جهانى است، نتيجه اينكه طرفداران امام قائم(عج) بايد عراق را از لوث طاغوتيان پاك سازند، و حوزه علميّه نحف را توسعه دهند و زمينه ساز خوبى براى ورود امام قائم(عج) باشند.