تا وقتى اسلام و حكمت غريب هستند و ناشناخته مانده اند، و جامعه به آن ها پشت كرده، اسلام و دين را از صحنه حيات جمعى به زواياى زندگى فردى رانده اند و به جاى آن عقلانيت جمعى را نشانده اند، و حيات دنيوى را برگزيده اند، دين و امام غريب خواهند ماند. وقتى به جاى حكمت، علم را نشانده اند، و به جاى دين محورى، عقلانيت و انسان مدارى را يدك مى كشند، اسلام و حكمت و صاحب اسلام و حكمت، غريب خواهند بود و ناشناخته خواهند ماند.



«فهو مغترب اذا اغترب الاسلام».



«او غريب است هنگامى كه اسلام غريب شود».



و اين همان كلام حضرت رسول(صلى الله عليه وآله وسلم) است كه فرمود:



«بدأ الاسلام غريباً و سيعود غريباً و طوبى للغرباء»( [23] )



«اسلام با تنهايى و غربت شروع شد و به زودى غريب مى گردد. پس خوشا به حال غريبان».



اسلام ـ در عصر جاهليت ـ با غربت آغاز شد، سپس به تدريج نور حكمت دين، ديوارهاى مخوف ظلمت را كنار زد، و دين فراگير شد. امّا پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم)خبر مى دهد كه آن غربت دوباره باز خواهد گشت وآن جاهليت سايه خواهد گسترد و ديديم كه نقشه هاى شوم بنيان گذاران سقيفه چگونه غربت دين و صاحب آن را در طول زمان به ارث آورد و چگونه ظلمت فراگير شد. خوشا به حال آنان كه ظلمت بر آن ها غالب نيامده، از دقيانوس دهر به كهف ولايت پناه آورده اند و غريبانه دين خود را حفظ كرده اند.



از حضرت سؤال مى شود: غريبان چه كسانى هستند؟



حضرت مى فرمايد:



«الذين يحيون ما امات الناس من سنّتي»( [24] )



«آن ها كسانى هستند كه آن چه را مردم از حكمت و سنت من ميرانده اند، زنده مى گردانند».