حضرت بعد از جمع آورى توده ها، به واحد كردن هدف و خواسته ها و تبديل مطلوب هاى متعدد و مخالف به مطلوب واحد، و به پيوند قلوب مردم مى پردازد، آن طور كه خداوند در مورد اصحاب كهف مى فرمايد:



(وَرَبَطْنا عَلى قُلُوبِهِمْ)( [16] )



«دل هايشان را چنان محكم ساختيم كه هر پراكندگى و اضطرابى از بين رفت».



اين اقدام دوم حضرت در ابتداى ظهور است. واين امرى است كه حضرت على(عليه السلام) از آن خبر مى دهد:



«حتى يطلع الله لكم من يجمعكم و يضمّ نشركم»



«آنگاه خداوند كسى را كه پراكندگان را گرد آورد و پراكندگى شما را به هم پيوند زند، بر شما آشكار سازد».



سپس حضرت، به گونه آدم ها در عصر غيبت اشاره دارد، و به منتظران مؤمن تعليم مى دهد با هر كدام چگونه برخورد داشته باشند.