در دل اين فتنه فراگير كه انسان ها را به بند كشيده، گروه قليلى پيدا مى شود كه فتنه، به جاى شكستن، آن ها را آبديده كرده، و حوادث همه تعلقات را از آن ها گرفته است. آنها در كشا كش فتنه، چون شمشير، صيقل يافته و تيز شده اند و ديده هاشان به وسيله قرآن جلا پيدا كرده، و گوشِ دل به شنيدن حقايق آيات قرآنى گشوده اند و با بصيرت يافتن، به آن ها تفسير قرآن و كشف حقايق آن ارزانى مى شود و با اين آمادگى و اهل قرآن شدن است كه شبانگاه و صبح گاه، جام حكمت سر مى كشند. اين ها كسانى هستند كه زمينه را براى ظهور فراهم مى كنند، و به وسيله آنان حاكميّت عدل گسترش مى يابد.



«ثُمّ ليشحذنّ فيها قومٌ شحذ القين النّصل، تُجلى بالتنزيل أبصارهم، ويُرمى بالتفسيرِ في مسامعهم، ويُغبقون كأس الحكمةِ بعد الصبوحِ».



«پس گروهى در كشاكش آن فتنه ها بصيرت خويش را چنان صيقل دهند كه آهنگر تيغه شمشير را. ديدگانشان به نور قرآن جلاگيرد وتفسير قرآن گوشهايشان را نوازش دهد وهر شامگاه وبامداد جامهاى حكمت نوشند».