محدّث و مورّخ شهير، ابوالعون، شمس الدّين، محمّد بن احمد حنبلي نابلسي، مشهور به: « محمّد سفاريني » متولّد 1114 ه' . و متوفّاي 1188 ه' . احاديث فراواني را در كتاب « لوائح الأنوار البهيّه » پيرامون حضرت مهدي عليه السّلام آورده، از جمله حديث زير است:

« لا تُحْشَرُ اُمَّتي حَتّي يَخْرُجَ الْمَهْدِيُّ، يَمُدُّهُ اللَّهُ بِثَلاثَةِ آلافٍ مِنَ الْمَلائِكَةِ ، وَ يَخْرُجُ اِلَيْهِ الْأَبْدالُ مِنَ الشّامِ ، وَ النُّجَباءُ مِنْ مِصْرَ، وَ عَصائِبُ اَهْلِ الشَّرْقِ ، حَتّي يَأتُوا مَكَّةَ ، فَيُبايَعُ لَهُ بَيْنَ الرُّكْنِ وَ الْمَقامِ ، ثُمَّ يَتَوَجَّهُ اِليَ الشّامِ وَ جِبْريلُ عَلي مُقَدِّمَتِهِ، وَ ميكائيلُ عَلي يَسارِهِ ، وَ مَعَهُ اَهْلُ الْكَهْفِ اَعْوانٌ لَهُ، فَيَفْرَحُ بِهِ اَهْلُ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ وَ الطَّيْرُ وَ الْوَحْشُ وَ الْحيتانُ فيِ الْبَحْرِ، وَ تَزيدُ الْمِياهُ وَ تَمْتَدُّ الْأَنْهارُ، وَ تُضْعِفُ الْأَرْضُ اُكُلَها ، فَيَقْدُمُ اِليَ الشّامِ، فَيَأْخُذُ السُّفيانِيَّ، فَيُذْبَحُ تَحْتَ الشَّجَرَةِ الَّتي أَغْصانُها اِلي بُحَيْرَةِ طَبَرِيَّة » :

« امّت من وارد محشر نمي شود تا مهدي عليه السّلام ظهور كند، خداوند او را با سه هزار فرشته ياري مي كند. ابدال شام، نجيبان مصر و برگزيدگان خاور زمين همراه او خروج مي كنند. همگي در مكّه گرد مي آيند، و در ميان ركن و مقام با او بيعت مي نمايند، آنگاه به سوي شام عزيمت مي نمايند، در حالي كه جبرئيل پيشاپيش آن حضرت، ميكائيل طرف چپ او، و اصحاب كهف در حضور آن حضرت و ياوران وي باشند.

اهل آسمان و زمين از ظهور او خرسند باشند، پرندگان هوا، درندگان صحرا و ماهيان دريا شادماني كنند.

آبها فراوان شود، رودخانه ها گسترش يابند، زمين ميوه هايش را افزايش دهد.

آنگاه وارد شام شود و سفياني را دستگير كند، و در كنار درياچه طبريّه، در زير درختي كه شاخه هايش بر فراز دريا گسترده است او را سر مي برند ».

- لوائح الانوار البهيّه، ج 2 ص 78.