حافظ، ابو عبداللَّه، محمّد بن عبداللَّه شافعي نيشابوري، مشهور به: « حاكم » متولّد 321 ه' . و متوفّاي 405 ه' . در كتاب مشهور خود «مستدرك الصّحيحين» در بخش «فتن و ملاحم» دهها حديث پيرامون حضرت مهدي عليه السّلام آورده، از جمله ابو سعيد خدري از رسول اكرم - صلّي اللَّه عليه و آله - روايت مي كند كه فرمود:

« يَنْزِلُ بِاُمَّتي في آخِرِ الزَّمانِ بَلاءٌ شَديدٌ مِنْ سُلْطانِهِمْ، لَمْ يُسْمَعْ بَلاءٌ اَشَدَّ مِنْهُ، حَتَّي تَضيقَ عَلَيِهمُ اْلأَرْضُ الرَّحْبَةُ، وَ حَتَّي يُمْلا ََ اْلاَرْضُ جَوْراً وَ ظُلْماً، لايَجِدُ اْلمُؤمِنُ مَلْجَأً يَلْتَجِي ءُ اِلَيْهِ مِنَ الظُلْمِ، فَيَبْعَثُ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ رَجُلاً مِنْ ْ عِتْرَتي ، فَيَمْلأُ اْلأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلاً، كَما مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً، يَرْضي عَنْهُ ساكِنُ السَّماءِ وَ ساكِنُ اْلأَرْضِ، لا تَدَّخِرُ اْلأَرْضُ مِنْ بَذْرِها شَيْئاً اِلاَّ أَخْرَجَتْهُ، وَ لاَ السَّماءُ مِنْ قَطْرِها شَيْئاً اِلاَّ صَبَّهُ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مِدْراراً، يَعيشُ فيهِمْ سَبْعَ سِنينَ، اَوْثَمانَ، اَوْ تِسْعَ، تَتَمَنَّي اْلأَحْياءُ اْلأَمْواتَ مِمَّاصَنَعَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ بِأَهْلِ اْلأَرْضِ مِنْ خَيْرٍ »:

« بر امّت من در آخر الزّمان بلاي سختي از زمامدارشان نازل مي شود كه بلائي سخت تر از آن شنيده نشده، زمين با همه وسعتش بر آنها تنگ مي شود. زمين پر از جور و ستم گردد و شخص با ايمان پناهگاهي نيابد كه به آن پناه ببرد. آنگاه خداوند مردي را از عترت من برمي انگيزد كه زمين را پر از عدل و داد كند، آن چنانكه پر از جور و ستم شده است. ساكنان زمين و آسمان از او خشنود باشند، زمين همه بذرهايش را مي روياند و آسمان همه باران رحمتش را بر آنها سيل آسا فرو مي ريزد. هفت، هشت و يا نه سال در ميان آنها زندگي مي كند، زندگان آرزو مي كنند كه ايكاش مرده هايشان زنده بودند و مي ديدند كه خداوند تبارك و تعالي چه عناياتي به مردم روي زمين انجام داده است »

- مستدرك صحيحين، ج 4 ص 465.

حاكم بعد از نقل حديث تأكيد مي كند كه سند حديث صحيح است.

* * *