حافظ، ابوحسين، مسلم بن حجّاج قشيري نيشابوري، متولّد 204 ه' . و متوفّاي 261 ه' . در كتاب « صحيح » خود در بخش «فتن» و «اشراط ساعه» از رسول اكرم - صليّ اللَّه عليه وآله - روايت مي كند كه فرمود:

« اَلْعَجَبُ أَنَّ ناساً مِنْ اُمَّتي يَؤُمُّونَ بِالْبَيْتِ، بِرَجُلٍ مِنْ قُرَيْشٍ قَدْ لَجَأَ بِالْبَيْتِ، حَتَّي إِذا كانُوا بِالْبَيْداءِ خُسِفَ بِهِمْ »

فَقُلْنا: يا رَسُولَ اللَّهِ! اِنَّ الطَّريقَ قَدْ يَجْمَعُ النَّاسَ. قالَ:

« نَعَمْ، فيهِمُ الْمُسْتَبْصِرُ وَ الْمَجْبُورُ وَ ابْنُ السَّبيلِ، يَهْلِكُونَ مَهْلَكاً واحِداًوَيَصْدُروُنَ مَصادِرَ شَتَّي، يَبْعَثُهُمُ اللَّهُ عَلي نِيّاتِهِمْ »:

« جاي شگفت است كه گروهي از امّت من به دنبال مردي از قريش كه به خانه خدا پناهنده شده، آهنگ خانه خدا را مي كنند، چون به سر زمين بيدا برسند، زمين آنها را در كام خود فرو مي برد ».

راوي مي گويد: گفتيم اي رسول خدا ممكن است افراد مختلفي در آن راه گردآيند، فرمود: «آري در ميان آنها برخي آگاه، برخي مجبور و برخي ديگر رهگذر هستند، همگي در يك جا هلاك مي شوند، ولي روز قيامت هر كسي بر طبق نيّت خود برانگيخته مي شود».

- صحيح مسلم، ج 4 ص 2211 ( حديث 2884 ).