درباره اوصاف ياران امام زمان عليه السلام و تعداد آنها و شهرهايشان و رابطه آنان با امام عليه السلام و چگونگى بيعت و تبعيّت شان از آن حضرت، روايات زيادى وارد شده است. در اين زمينه از على بن ابيطالب عليه السلام چنين آمده است:



- عن حكيم بن سعد عن اميرالمؤمنين عليه السلام قال: اصحاب المهدىّ شبابٌ لاكهول فيهم الّا مثل كحل العين و الملح فى الزاد و اقل الزاد الملح. [35]



حكيم بن سعد از اميرالمؤمنين عليه السلام روايت مى كند كه آن حضرت فرمودند: ياران مهدى عليه السلام همه جوان هستند، در ميان آنها پيرمرد يافت نمى شود مگر به اندازه سرمه در چشم و نمك در طعام، و همانطور كه بر همگان معلوم است كمترين قسمت غذا را نمك تشكيل مى دهد.



- قال اميرالمؤمنين عليه السلام : ...ثم اذا قام تجتمع اليه اصحابه على عدّة اهل بدر و اصحاب طالوت و هم ثلثمأة و ثلاثة عشر رجلا، كلّهم ليوث قد خرجوا من غاباتهم مثل زبر الحديد لو انّهم همّوا بازالة الجبال الرّواسى لازالوها عن مواضعها فهم الذين وحّدوا اللّه به حق توحيده، لهم بالليل اصوات كاصوات الثواكل خوفا من خشية اللّه تعالى، قوّام الليل، صوّام النهار، و كانّما ربّاهم أبٌ واحدةٌ قلوبهم مجتمعة بالمحبة و النصيحة... [36]



اميرالمؤمنين عليه السلام مى فرمايد: ...چون قيام كند جمع مى شوند به سوى او يارانش كه به شماره اصحاب بدر و اصحاب طالوتند و ايشان سيصد و سيزده نفرند. همه آنها شيرانى هستند كه از كمينگاه هاى خود بيرون آيند مانند پاره هاى آهن، اگر ايشان اراده كنند كه كوه هاى سخت را از جا بِكَنند هر آينه آنها را از جاهاى خود مى كَنند. پس ايشانند كسانى كه خدا را به وسيله مهدى بيگانگى پرستش مى كنند. براى ايشان در شبها، صداهايى مانند صداهاى زنهاى جوان مرده از ترس خدا است نماز گذارندگانند در شبها و روزه دارانند در روز، گويا يك پدر و يك مادر آنها را تربيت كرده اند. دلهاشان در دوستى كردن به همديگر و پند دادن به يكديگر با هم جمع و يكى است