بازگشت

مهدي در ميان ساير اديان



مهدى در ميان ساير اديان


برگرفته از آثار آية الله سيد محمد كاظم قزويني


بايد گفت : عقيده به مهدى و مصلح بزرگ جهانى از حوزه اعتقادات مسلمين نيز
فراتر رفته و در اديان قديم مانند: آيين زرتشتى ، هندى ، بودائى ، يهود، مسيحيت و...
به عنوان يك اصل مسلم و قطعى مطرح است و هر يك از انبيا سلف و رهبران مذهبى گذشته
به پيروانشان از آمدن ، مصلح غيبى و تشكيل دهنده حكومت واحد جهانى بشارت داده و به
مظلومان ، ستمديدگان ، مستضعفان و بيچارگان ، از سپرى شدن
فصل چپاولگران بين اللملى و غارتگران حرفه اى و ستم پيشگان بى رحم و
فرارسيدن فصل شكوفايى عدالت و پياده شدن قانون مقدس الهى در سراسر گيتى
نويد داده اند.

در كتاب ((اوستا)) و ((زند)) زرتشتيان ، ((شادكمونى )) و ((ديد)) هنديان ،
((دادتك )) و ((پاتيكل )) برهماييان و در كتاب مقدس بوداييان ، در مزامير ((زبور))
منسوب به حضرت داود و در فصل ((تورات )) منصوب به حضرت موسى و اسفار
((انجيل )) منسوب به حضرت عيسى و... سخن از ظهور منجى بشريت و مصلح
كل و برهم زننده بساط ظلم و ستم و تشكيل دهنده حكومت واحد جهانى مبتنى بر پايه هاى
عدالت نويد داده شده است .

در هر يك از آيين ، اديان ، مكاتب ، ملل و اقوام ، از مصلح جهانى با تعبيرهاى متناسب با
فرهنگ خود نام برده و سخن گفته اند.

شعر:

هر يك به زبانى سخن حمد تو گويد

بلبل به غزل خوانى و طوطى به ترانه

در آيين زرتشت از او به نام ((سوشيانت )) يا ((سوشيانس )) (نجات دهنده بزرگ جهان
) در ميان يهوديان به نام ((ماشيع )) (مهدى جهان ) و در آيين هندى به نام ((آواتارا)) و
در آيين بودايى به نام ((بوداى پنجم )) و در ميان برهماييان به نام ((ويشنو)) و در
كتاب شاكمونى از كتب مقدس هنديان به نام ((فرزند سيد خلايق دو جهان )) و در كتاب
مقدس دادتك برهماييان به نام ((آخرين وصى ممتاطا)) (محمد) و در كتاب
پاتيكل به نام ((راهنما)) (هادى ، مهدى ) تعبير نموده اند.

و اهالى صربستان در انتظار ((ماكوكراليويچ )) ساكنان جزاير انگلستان در انتظار
((ارتور)) ايرانيان در انتظار ((گرزاسپه ))، يونانيان در انتظار ((كالويبرگ ))،
اقوام اسكانديناوى در انتظار اودين ، اقوام اروپاى مركزى در انتظار ((بوخص )) و اقوام
آمريكاى لاتين در انتظار ((كوتزلكوتل )) و چينيها در انتظار ((كرشنا)) بسر مى
برند.(15)

بنابراين ، مسئله اعتقاد به حضرت مهدى عليه السلام و مصلح واقعى و
تشكيل دهنده حكومت واحد جهانى ، يك اصل قطعى و مسلم و پذيرفته شده ميان پيروان تمام
اديان و مذاهب و ملل بوده است .