پـس از ايـنـكـه در پـرتـو قـرآن و روايـات و عقل ثابت گرديد كه : ((رجعت يك واقعيت ترديدناپذير قرآنى و اسلامى و عقلى است .)) اينكه جاى اين سؤ ال است كه : ((چه كسانى رجعت خواهند كرد؟))

پاسخ اين است كه : منظور از رجعت عبارت است از:

1ـ بازگشت امامان معصوم عليهم السلام به دنيا، به اراده حكيمانه خدا.

2ـ زنـده شـدن بـرخـى از مـردگـان به اراده خدا و خروج آنان از قبر به هنگامه ظهور امام مهدى عليه السلام .

در مورد بازگشت برخى از مردگان به زندگى دنيا در بحث گذشته اندكى گفتگو شد.

1ـ امام صادق عليه السلام فرمود:

((...ان الرجـعـة ليـسـت بـعـامـة و هى خاصة ، لا يرجع الى الدنيا الا من محض الايمان محضا، او محض الكفر محضا.)) (55)

يـعـنـى : رجـعـت بـراى همه مردم نيست ، بكله براى گروههايى خاص است : مؤ منان خاص و كافران محض .

2ـ مـفـضـل آورده اسـت كـه در حـضـور امـام صـادق عـليـه السـلام از قـائم آل مـحـمـد(ص ) و اصحاب او كه در انتظارش از دنيا مى روند سخن به ميان آمد، آن حضرت فرمود:

((اذا قام اتى المؤ من فى قبره ، فيقال له : يا هذا! انه قد ظهر صاحبك ، فان تشاء ان تلحق به فالحق و ان تشاء ان تقيم فى كرامة ربك فاقم .)) (56)

يـعـنـى : هـنگامى كه قائم قيام كند فرستاده اى كنار قبر مؤ من مى آيد و به او مى گويد: ((هان اى بنده خدا! امام تو قيام كرده است . اگر مى خواهى به او بپيوندى بپاخيز و اگر نـمـى خـواهـى و بر آن هستى كه همچنان در جوار رحمت پروردگارت اقامت گزينى ، همينجا اقامت كن .))

3ـ و نيز امامان اهل بيت عليهم السلام شيعيان خويش را دستور به دعا و نيايش به بارگاه خدا مى داند تا از خدا بخواهند كه آنان را پس از ظهور حضرت مهدى عليه السلام به دنيا بازگشت دهد تا آنان روزگار مبارك و پرشكوه حكومت او را درك نمايند.

آنـان بـه پـيـروان خـويش دعاهاى ارزنده و پرمحتوايى را براى اين خواسته مخصوص مى آمـوخـتند كه براى نمونه به فرازهايى از آنها كه اشاره به رجعت و بازگشت برخى از مردگان به دنيا در عصر ظهور دارد، مى نگريم .

1ـ امام صادق عليه السلام در دعاى عهد كه از آن گرامى روايت شده است مى فرمايد:

((...اللهـم ان حـال بينى و بينه (اى الامام المهدى ) الموت ـ الذى جعلته على عبادك حـتـمـا مـقـضـيا ـ فاخرجنى من قبرى مؤ تزرا كفنى ، شاهرا سيفى مجردا قناتى ! ملبيا دعوة الداعى ...)) (57)

يـعـنـى : بـار خـدايـا! اگـر مـيـان من و او، قانون مرگ كه آن را بر بندگانت مقرر داشتى حـائل شـد، مـرا از قـبرم بيرون آور در حالى كه كفن خود را بركمر بسته و با شمشير از نيام كشيده و نيز، برافراشته در شهر و بيابان لبيك گوى او باشم .

2ـ و نيز در زيارت حضرت هادى و حضرت عسكرى عليهماالسلام است كه :

((... و ان حـال بينى و بين لقائه الموت الذى جعلته على عبادك حتما و اقدرت به عـلى خـليـقـتك رغما ـ بابعثنى عند خروجه ظاهرا من حفرتى ، مؤ تزرا كفنى ـ حتى اجاهد بين يـديـه ، فـى الصـف الذى اثـنـيـت عـلى اهل فى كتابك ، فقلت : ((كَأَنّهُم بُنْيانٌ مّرْصوصٌ .))(58)

((اللهم ! انى ادين بالرجعة ، بين يدى صاحب هذه البقعة ...)) (59)

يـعـنـى : و اگـر ميان من و امام مهدى عليه السلام و ظهور و ديدارش ، قانون مرگ كه آن را بـصـورت يـك اصل تخلف ناپذير طبيعى بر بندگان مقرر و بر خلاف ميلشان بر آنها مـسـلط سـاخـتـى ، حـائل شـد از بارگاهت مى خواهم كه مرا به هنگام ظهور او از آرامگاهم در حـالى كـه كـفـن خويش را بر شانه و كمر، بسته ام ، برانگيزى ، تا پيشاروى ياران آن حضرت جهاد كنم و از طلايه داران سپاهى باشم كه آنان را در كتاب آسمانى ات ستودى و همانند ديوارى خواندى كه اجزايش را با سرب به هم پيوند داده باشند، مى جنگند.

بـار خدايا! من در برابر صاحب اين قبر مقدس و مكان پرشكوه ، به عقيده به رجعت ملتزم مى شوم .

3ـ و نيز در زيارت امام مهدى عليه السلام مى خوانيم كه :

((... و ان ادركنى الموت قبل ظهورك ، فاتوسل بك الى الله سبحانه ان يصلى على محمد و آل محمد و ان يجعل لى كرة فى ظهورك و رجعة فى ايامك ...))

يـعـنـى : سـالار مـن ! اگـر مـرگ ، پـيـش از ظـهـور شـمـا، مـرا دريـابـد بـه شـمـا تـوسـل جـسـتـه و شما را به بارگاه خدا مى برم كه بر محمد و خاندانش درود فرستد. و بار ديگر ما را در عصر ظهور و حكومت عادلانه و شكوهبار شما به دنيا بازگشت دهد...

ايـنـهـا بـرخى از رواياتى است كه پيرامون رجعت و بازگشت برخى از مردگان در عصر ظهور وارد شده است .