((شيخ طوسى )) نام او را ((حسن )) و كنيه اش را ((ابومحمد))ذكر نموده است . وى از اصحاب امام هادى و عسكرى عليهم السلام بود، و در عصر غيبت اولين كسى بود كه مقامى را به خود نسبت داد كه شايستگى آن را نداشت ؛ يعنى مقام بابيت ، و لذا مورد لعن و تبرى از جانب امام عليه السلام و شيعيان قرار گرفت ، و توقيع امام عصر (عج الله تعالى فرجه الشريف ) در لعن و برائت از وى صادر شد، و سپس اقوال كفرآميز و الحادى از او شنيده شد. تاريخ بيش از اين درباره وى سخن نگفته است .