((وكالت ))براى امام معصوم عليه السلام نزد شيعه داراى جايگاهى والا بود. كسى كه به عنوان وكيل يا باب يك امام معصوم عليه السلام نزد شيعه مطرح مى شد مورد احترام شيعيان و محل مراجعه آنها و داراى منزلت اجتماعى بزرگى مى شد و علاوه بر اين ، با توجه به اين كه يكى از مهم ترين فعاليت هاى وكلا، دريافت وجوه شرعى متعلق به امام عليه السلام بود، وكلا همواره به عنوان امين امام و شيعه ، دسترسى به اين اموال داشتند. همين امر در كنار بعضى ديگر از انگيزه هاى فاسد دنيوى ، سبب مى شد كسانى به دروغ ، خود را منسوب به اين نهاد مقدس كنند و داعيه دروغين وكالت و بابيت سر دهند.

همان گونه كه گفته شد اين ادعاها عمدتا ناشى از رياست و جاه طلبى و طمع در اموال ، و گاه ناشى از عقايد فاسد و انحرافى بود. در بررسى جريانات دروغين وكالت و بابيت به وضوح مشاهده مى كنيم كه در عصر غيبت صغرى اين جريانات به اوج خود مى رسند و علت آن را مى توان عدم حضور امام (عج الله تعالى فرجه الشريف ) و احاله امر به وكلا و پيدايش ‍ زمينه لازم براى اين سودجوئى ها دانست . قبل از بررسى اين موضوع در عصر غيبت صغرى ، به بعضى از جريانات دروغين وكالت و بابيت در اعصار پيشين اشاره مى كنيم .