انتظار: ديده به راه دوختن است،



لحظه شمارى كردن براى ديدار كسى يا انجام واقعه اى است،



به اميد كسى يا چيزى ماندن است،



چشم داشتن و توقّع كارى يا حادثه اى است،



نگران شخص عزيزى يا امر مهمّى بودن است.



انتظار: اميدوارى، چشم به راهى، آمادگى، نگرانى، چشم داشت و درنگ است. [14] )



امّا انتظار مهدى(عليه السلام) : همه اين ها و فراتر از اين هاست.



انتظار مهدى(عليه السلام): ايمان به «غيب» اقرار به «ولايت» و باورداشت حق حاكميت «قرآن» است.



عصاره «يقين»، چكيده «تقوى» و خلاصه «عمل صالح» است.



عشق به «زيبايى ها»، التزام به «خوبى ها» و شوق به «كمالات» است.



«تلاش» براى «يافتن»، «مقاومت» براى «رسيدن» و «جهاد» براى «ساختن» است.



انتظار مهدى(عليه السلام) : روايت «اشتياق»، حديث «جستجو» و قصّه «وصل» است.



انتظار مهدى(عليه السلام) : اقتداى به او، بيعت با او، و سرسپارى به فرمان اوست. رمز پايدارى، سرّ استقامت و راز جانبازى در راه اوست.



انتظار مهدى(عليه السلام) : «عامل رشد»، «پشتوانه مقاومت» و «ضامن پيروزى» پيروان امامت است.



انتظار مهدى(عليه السلام) : سنگربانى «عقيده»، مرزبانى «انديشه» و مبارزه در راه پاسدارى از «فرهنگ اسلام و ولايت» است.



انتظار مهدى(عليه السلام) : انتظار روز ظهور اوست و انتظار روز ظهور او، انتظار غلبه اسلام و قرآن است و انتظار غلبه اسلام و قرآن، انتظار تحقق وعده هاى خداوند است.