اما اقرار نيز در زمان غيبت ممكن است، زيرا بعضى از اولياء و دوستان ـ كه چه بسا امام(عليه السلام) بر آنان ظاهر شود ـ احتمال دارد كه به عمل ناپسندى گرفتار شده باشد و توبه نمايد و اجراى حدّ الهى بر خود را براى تطهير از گناه ترجيح دهد، لذا در نزد امام(عليه السلام) اقرار به انجام آن عمل نمايد.



بنابر اين همه وجوهى كه در حال ظهور ثابت بود در حالت غيبت هم ثابت و ممكن است