از ياد مَبريد آنچه را كه بزرگان تان همواره بر آن اعتماد مى كنند به اينكه امور مشتبه و داراى اختلاف را به امور روشن و واضح بر مى گردانند، وامور مشتبه و داراى احتمالات را بر امور قطعى و غير قابل اشتباه مبتنى مى سازند، و نسبت به امور پنهان و نا آشكار با استفاده از امور واضح و آشكار حكم مى كنند، تا آنجا كه حتى در اصول دين و فروع آن ـ چه آنجا كه به طريق عقلى و چه آنجا كه به طريق شرعى ثابت مى شود ـ همين روش را استعمال مى كنند.



پس چگونه در خصوص مبحث غيبت حضرت مهدى(عليه السلام) ما را از چيزى كه هميشه سنّت و مذهب شما بوده و همواره بر آن اعتماد واطمينان كرده ايد منع مى كنيد؟ ـ و از تمسك به آن روش كه در همه مباحث مورد قبول بزرگان تان بوده باز مى داريد؟ ـ اينجا اگر ترس از طولانى شدن مطلب نمى بود به همه موارد و مسائلى كه در آنها بر همين روش اتكاء مى كنيد ـ كه تعدادشان هم زياد است ـ اشاره مى كرديم.



بنابراين ـ با منع كردن ما در مبحث غيبت از آن روش و منهجى كه طى كرده ايم ـ اصول خودتان را توسط امور فرعى نقض و باطل نكنيد، و در تعصّب به جايى نرسيد كه ديگر عنادتان بر هيچكس پوشيده نماند.