اين روش بايد به خاطر امتيازى كه دارد مقدم گردد بر آنچه كه بزرگان در فرقِ بين سخن در باره نبوت پيامبر(صلى الله عليه وآله) و سخن در باره طريق خبرِ نسخ نشدن آيين يهود گفته اند، «كه اين فرق بخاطر معلوم بودن نبوّت است.»



اين مقدم شدن از آن جهت است كه سخن در باره سبب و وجه غيبت داراى گونه اى از احتمال و تعارض هست كه در روشى كه ما براى امامت حجة بن الحسن(عليهما السلام) ذكر كرديم و غيبت را مبتنى بر آن ساختيم، وجود ندارد. زيرا آن روش مبتنى بر اعتبار عقلى و بر اساس اقتضاى حكم عقل بود، و اين مطلب براى كسى كه تأمّلى در آن نمايد روشن است.