از مجموع مطالب گذشته سه نکته ي مهم و اساسي معلوم شد:

1. رهبران الهي کساني هستند که از هر گناه و خطائي مصون اند. به انتخاب و گزينش خداوند، پيشواي خلق گرديده و از سوي پروردگار مهربان به اين مقام منصوب شده اند.

2. سند اعتبار و پشتوانه ي حجيت آنان، نص خداوند مي باشد که در کلامي روشن و صريح، ايشان را بدين منصب معرفي نموده است. اين نصوص قطعي و اسناد آسماني، به وسيله ي پيامبر يا امام پيشين که حجيتش ثابت شده، نسبت به حجت و رهبر آينده ابلاغ گرديده است چنانکه نمونه هايش ذکر شد.



[ صفحه 55]



3. هر پيامبر يا وصي پيامبري که به حجيتش تنصيص شده است (يعني منصوب از طرف خدا بوده و به نص الهي بدين سمت معرفي گرديده است) داراي علم و قدرت موهبتي است و اين دو نشانه ي بزرگ نمايانگر راستگويي و پشتوانه ي مقام غيبي وي مي باشد تا مردم، با اطمينان بيشتر و خاطري آسوده تر به او گرويده، حقايق معنوي و معارف رباني را از او فراگيرند.

درباره ي اصل اول و دوم مطالبي به طور فشرده بيان شد، اکنون وقت آن رسيده که پيرامون سومين اصل يعني علم و قدرت وهبي الهي، شرح کوتاهي خاطرنشان سازيم.

نخست فرق بين نعمت هاي اکتسابي و موهبتي را در ضمن مثال ساده اي بيان مي داريم تا مطلب، واضح تر و روشن تر گردد.