موضع امام عليه السلام در اين زمينه، نظارت بر پايگاه هاي مردي خود، و پشتيباني از آن پايگاه ها، و بالابردن درجه آگاهي آن ها و مجهّز کردن آن با همه اسلوب ها و روش هاي پايداري و بالابردن به سطح شيعيان پيشتاز و متعهّد بود. امام، آنان را هشدار مي داد تا در دام عبّاسيان نيفتند، و در مصائب روزگار که به علّت رفتار بي رحمانه حکّام با آن رو به رو مي شدند، از نظر اقتصادي و اجتماعي به آنان کمک مي رسانيد....

دولت عبّاسيان در برابر ياران امام عليه السلام و در پايگاه هايي که پشتيبان او بودند، قاطعانه و بي رحمانه ايستادگي مي کرد، و براي از ميان برداشتن خطّ مشي و برنامه امام و پراکندن و اداره کردن ياران او کوشش هاي فراوان به عمل آورد.... موضع امام در مقابل آن کوشش ها، پندگويي بود که به ياران دلداري مي داد، و مي فرمود:

«تهي دست و با ما بودن، بهتر که توانگر بودن و با غير ما بودن. کشته شدن با ما، بهتر که زنده بودن با دشمن! ما براي هرکس که به ما پناه آورد، پناه گاهيم، و براي آن کس که بخواهد به وسيله ما ببيند، نوريم، و آن کس را که به ما پناه آورده، عصميتم و هرکس که ما را دوست بدارد، به حقيقت در بزرگي و مقام با ما است، و هرکس که از ما منحرف گردد، جاي او در آتش است».