اينک، مناسب است که به يکي از شايع ترين پرسش ها پيرامون آن حضرت پاسخ گوييم، و آن اين است که: فايده وجود امام در عصر غيبت چيست؟

به تعبير ديگر: زندگي امام در دوران غيبت يک زندگي خصوصي است، نه يک زندگي اجتماعي در نقش يک پيشوا. بنابراين وجود مقدّس او، چه اثر عامّي براي مردم مي تواند داشته باشد، و مردم چه نوع بهره اي مي توانند از او ببرند؟

البتّه بايد توجّه داشته باشيم که غايب بودن امام، هرگز به اين معنا نيست که وجود آن حضرت، به يک روح نامريي يا امواج ناپيدا و رؤيايي و امثال اين ها تبديل شده است! بلکه وي، يک زندگي طبيعي عيني و خارجي دارد، منتها با عمري طولاني.

آن حضرت در ميان مردم و در دل جامعه ها رفت و آمد دارد، و در نقاط مختلف زندگي مي کند؛ ولي به صورت ناشناس، و فرق بسيار است بين «نامريي» و «ناشناس». [1] .

امام صادق عليه السلام مي فرمود:

«مردم، امام خود را گم مي کنند. او در موسم حج حاضر مي شود، و مردم را مي بيند ولي آنان او را نمي بينند». [2] .