علّت اين که به آن ها نايب عام گفته مي شود، اين است که آنان نمي توانند هر روز خدمت امام زمان عليه السلام برسند، و حضرت، ايشان را به صورت کلّي و تحت عنوان فقيهان، و راويان احاديث ما تعيين کرده اند، به خلاف نوّاب خاص که مستقيماً و شخصاً از طرف حضرت عليه السلام تعيين شده بودند.

در اين زمينه در توقيعي که از ناحيه آن حضرت صادر شده است مي خوانيم:

«وَ أَمَّا الْحَوادِثُ الْواقِعَةِ فَارْجِعُوا فيها إِلي رُواةِ حدَيثنا فَإِنَّهُمْ حُجَّتي عَلَيْکُمْ وَ أَنَا حُجَّةُ اللَّه؛ [1] .

در رخدادها و پيش آمدهايي که در آينده روي خواهد داد، به راويان احاديث ما رجوع کنيد؛ زيرا آنان حجّت من بر شمايند، و من، حجّت خدايم».

همچنين امام حسن عسکري عليه السلام در ضمن يک حديث طولاني مي فرمايد:

«هرکدام از فقها که نگهدارنده نفس خود از انحرافات است، و صبر انقلابي دارد، و حافظ دين خود و مخالف هوا و هوس خود، و مطيع فرمان خدا باشد، بر عوام است که از وي تقليد کنند». [2] .