1. يونس بن عبدالرّحمان آورده است که بر امام هفتم عليه السلام وارد شدم، و گفتم: «سرورم! آيا شما قائم به حق هستيد؟».

فرمودند: «آري، من قائم به حق هستم؛ امّا آن قائمي که زمين را از دشمنان خدا پاک مي سازد، و آن را همان گونه که هنگامه ظهورش از ستم و بيداد لبريز است، از عدل و داد، سرشار و مالامال مي سازد، او پنجمين امام از نسل من است. او به فرمان خداوند و براي حفظ جان خويش، غيبتي طولاني خواهد داشت، به گونه اي که گروه هايي از مردم، راه ارتداد در پيش مي گيرند، و گروهي در دين خدا و اعتقاد به امامت، ثابت قدم مي مانند».

آن گاه فرمود: «خوشا به حال شيعيان ما آنان که در عصر غيبت قائم ما به ريسمان ولايت و محبّت اهل بيت چنگ زده، و بر دوستي ما پايدار بوده، و به بيزاري از دشمنان ما استوارند؛ آنان از ما هستند، و ما از آنان، آنان به امامت ما خشنودند، و ما به پيروي آنان از اهل بيت پيامبر خويش. راستي که خوشا به حال آنان! به خداي سوگند که آنان در روز رستاخيز با ما، و در درجه ما خواهند بود».

2. «فرزندم! چون پنجمين امام از فرزندان هفتمين امام ناپديد شود، از خداي درباره دينتان بترسيد؛ زيرا که صاحب اين امر را گريزي از غيبت نيست، غيبتي که روي گردان شوند از اين آيين، بسياري از کساني که به آن معتقد باشند، فرزندم! آن غيبت، آزموني الهي است که خداي، مردمان را به آن بيازمايد».